تابوستيزي در شطحيات عرفا

هنگام مطالعه متون عرفاني، در كنار ارتباط جذبي سالك با خدا كه توأم با توكل، شيفتگي، تسليم و در نهايت فناست، ارتباط ديگري نيز وجوددارد كه در ظاهر گفتار و كردار، حريم مقدس و نامقدس را رعايت نمي‌كند. اجتماع اين تلقي «تابوشكنانه» با آن رابطه انفعالي، هر خواننده اي را دچار تناقض مي كند. جستار حاضر درصدد بررسي دلايل تابوستيزي در شطحيات عرفاست، اين كه چه دلايل فردي يا اجتماعي و يا حالات روحي مي تواند باعث بروز شطحيات شود. تأمل در دلايل تابوستيزي نشان مي دهد كه گرچه گستاخي عرفا در مواردي اعتراض به تحريف ارزش هاست، در اغلب موارد محصول صميميت و شيفتگي انسان نسبت به خداوند است و هيچ منافاتي با سرسپردگي عارف ندارد.