بررسي تأثير يك دوره تمرين‌هاي تركيبي و تناوبي بر ميزان پروتئين واكنشگر C و گالكتين بيماران قلبي

سابقه و هدف: بي تحركي و محدوديت هاي حركتي عامل بسياري از بيماري ها از جمله بيماري هاي قلبي عروقي است. بيماري هاي قلبي عروقي در رأس بيماري هاي مرتبط با بي تحركي و عامل اصلي مرگ و مير در جهان هستند. يكي از عوامل اصلي پيشگيري و درمان اين بيماري ها، انجام فعاليت هاي ورزشي است. از آنجايي كه انتخاب برنامه تمريني مناسب براي اين بيماران از اهميت بالايي برخوردار است و پژوهش هاي محدودي در اين زمينه انجام شده است؛ از اين رو هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير يك دوره تمرينات تركيبي و تناوبي بر ميزان پروتئين واكنشگرC و گالكتين بيماران قلبي بوده است. روش كار: طي اين كار آزمايي باليني، 36 بيمار قلبي عروقي( با ميانگين سن 1.4±55.14، وزن 5.1±78.6 و شاخص توده بدني 33/± 27.81) داوطلبانه انتخاب شدند و پس از مشابه سازي، نمونه ها در 3 گروه قرار گرفتند: گروه تمرين تركيبي(13=n)، گروه تمرين تناوبي ( 12=n) و گروه كنترل (11=n). معيارهاي ورود شامل عدم ظرفيت عملكردي كمتر از 5 مت، نداشتن تاكي كاردي و برادي كاردي و كسر تزريقي بالاتر از 30 بود. معيار هاي خروج نيز شامل تشخيص پزشك و عدم تمايل به تداوم فعاليت بود. پروتكل گروه تمرين تركيبي شامل اجراي 32 بار در هفته تمرين تداومي هوازي بدون اجراي تمرينات تناوبي طي 4 هفته اول و سپس اجراي 2 بار در هفته تمرين تداومي هوازي و اجراي يك بار در هفته تمرين تناوبي طي 4 هفته دوم بود. پروتكل گروه تمرين تناوبي شامل اجراي 32 بار در هفته تمرين تناوبي طي 4 هفته اول و اجراي 3 بار در هفته تمرين تناوبي طي 4 هفته دوم بود. نمونه هاي خوني 24 ساعت قبل از اولين جلسه تمرين و 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين (در شرايط يكسان براي هر سه گروه) گرفته شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از برنامه آماري t وابسته ، كوواريانس( ANCOVA) و Post Hoc( آزمون شفه) در سطح معناداري 05.0˂P انجام شد. يافته ها: اجراي تمرينات تركيبي و تمرين تناوبي ، تأثير معناداري بر كاهش مقادير سرمي پروتئين واكنشگرC در تمرين تركيبي به ميزان0.11 ± 1.59، 05.0˂P ، در تمرين تناوبي به ميزان 0.08 ± 1.03، P˂001.0 را نشان داد. همچنين ميزان تغييرات گالكتين3 در تمرين تركيبي به ميزان 0.28 ± 4.51،P˂005.0 ، در تمرين تناوبي به ميزان 0.14 ± 2.32، P˂004.0 در مقايسه با گروه كنترل با مقادير0.002 ±034/ 0 ، P˂316.0 مشاهده شد. در مقايسه بين گروهي با آزمون تحليل كوواريانس تغييرات بين گروهي براي پروتئين واكنشگرC ، 0.15 ± 1.38، P˂001.0 و براي گالكتين3 به ميزان 0.11 ± 1.05 ، P˂001.0 بود. نتيجه گيري: احتمال مي رود تمرينات تركيبي و تمرين تناوبي بر كاهش مقادير سرمي پروتئين واكنشگرC و گالكتين3 بيماران قلبي عروقي مؤثر باشند، و باعث كاهش بيشتر مقادير اين دو شاخص التهابي( كه مقادير بالاي آنها نشانه بيماري هاي قلبي عروقي است) مي شود. در نتيجه با توجه به نتايج حاص، احتمال مي رود تمرين تركيبي در كاهش فاكتورهاي خطر بيماري قلبي مؤثر تر از تمريني تناوبي باشد. و بتوان آن را براي بهبود وضعيت سلامتي بيماران قلبي تجويز كرد.