بررسي تاثير جراحي ETSS بر ميزان اختلال مسير بينايي در بيماران ماكرو آدنوما هيپوفيز

سابقه و هدف: آدنوماي هيپوفيز حدود 15-12 درصد تومورهاي داخل مغزي را شامل مي شود. اختلال بينايي به طور معمول شايع ترين علامت آبجكتيو در اين ضايعات است. Diffusion Tensor Imaging يك نوع MRI است كه به بررسي مسيرهاي ماده سفيد مي پردازد. در اين مطالعه هدف ما استفاده از DTI براي ارزيابي كمي اين اختلال بينايي و استفاده از آن براي پيش بيني بهبود بينايي است به خصوص بررسي آن در جامعه ايراني كه تا كنون بررسي نشده است. روش كار: در اين مطالعه تجربي از نوع مقايسه before and after treatment، 20 بيمار مبتلا به ماكروآدنوماي هيپوفيز كه شكايت از مشكلات بينايي داشتند، مورد معاينه قرار گرفته كه سپس در بين سال هاي 1397 تا 1400 تحت عمل جراحي اندونازال اندوسكوپي (ETSS) قرار گرفتند. بيماران تحت بررسي با ,Conventional MRI DTI و معاينات نوروافتالمولوژي در دو دوره يعني قبل از عمل و سپس سه ماه بعد از عمل جراحي قرار گرفتند. در اين مطالعه اثر سايز، سن بيمار و مدت علايم بر روي بهبود بينايي نيز ارزيابي شد. تمام يافته ها توسط آزمون SIGN TEST انجام شد. يافته ها: از 20 بيمار تعداد 9 (45 درصد) زن و 11 (55 درصد) مرد بودند. سن بيماران برابر با 11 ± 39 با دامنه 16 تا 60 سال است. اندازه سايز تومور بيماران برابر با 4/59± 9/24 با دامنه 4/02 تا 21/03 ميلي متر است. مدت ابتلا به بيماري 12/9± 18/6هفته علامت دار بودند. همه پارامترها يعني FA و MD در DTI و MD در پريمتري بهبود بينايي و كاهش ميزان آسيب مسير بينايي را در بعد از عمل نسبت به قبل از عمل نشان مي دهند. تغييرات همه شاخص ها به لحاظ آماري معنادار بود 0/001 Pميزان FA با MD در پريمتري رابطه معكوس داشت. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه همه پارامتر ها بعد از عمل جراحي بهبود پيدا مي كند و احتمالاً DTI مي تواند براي ارزيابي كمي اختلال بينايي مفيد واقع شود.