بررسي تأثير استحكام من و عزت ‌نفس بر رضايت شغلي با نقش ميانجي كمال‌گرايي در پليس‌ياران مركز انتظام فراجا

زمينه و هدف: رضايت شغلي يكي از عوامل بسيار مهم در موفقيت شغلي است. رضايت شغلي عاملي است كه باعث افزايش كارايي و نيز احساس رضايت فردي مي‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير استحكام من و عزت ‌نفس بر رضايت شغلي با نقش ميانجي كمال‌گرايي در پليس‌ياران مركز انتظام فراجا در سال 1400 است. روش‌: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌هاي كاربردي و در زمره پژوهش‌هاي توصيفي - هم‌بستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه اعضاي پليس‌ياران مركز انتظام فراجا به تعداد 20000 نفر در سال 1400 بود. روش نمونه‌گيري به شيوه در دسترس بود. ابزار جمع‌آوري داده، پرسش‌نامه بود كه روايي و پايايي آن به‌وسيله آزمون هاي آماري مناسب، مورد تأييد قرار گرفت. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده توسط آزمون هم‌بستگي پيرسون و تحليل مسير، تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه عزت ‌نفس و كمال‌گرايي جامعه‌مدار با رضايت شغلي رابطه مثبت و معنادار دارند. هم‌چنين كمال‌گرايي داراي نقش ميانجي بين استحكام من، عزت ‌نفس و رضايت شغلي در پليس‌ياران مركز انتظام فراجا داشت. نتايج: با توجه به اثرگذاري رضايت شغلي در سلامت جسمي و رواني افراد مي‌توان با تقويت كمال‌گرايي خودمدار در كاركنان، سطح عزت ‌نفس و استحكام من و در نتيجه كارايي سازمان را افزايش داد.