تاثير نسبت اختلاط خاك اره با خاك بر عملكرد و خصوصيات مورفولوژيكي ريشه خيار گلخانه‌اي(Cucumis sativus L.) در سطوح رطوبتي مختلف

به‌منظور بررسي تاثير خاك اره و تنش آبي بر خصوصيات مورفولوژيكي ريشه و عملكرد خيار گلخانه‌اي (Cucumis sativus L. var. Nagen 972) ، آزمايشي در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در دانشكده كشاورزي مغان انجام شد. فاكتور اصلي سطوح رطوبتي(I) (بدون تنش (شاهد)،  45، 65 درصد ظرفيت زراعي) و فاكتور فرعي، نسبت هاي اختلاط خاك اره (SD) ( بدون خاك اره، 5، 10، 20 و 40 درصد حجمي خاك اره) بود. از ميان تيمارهاي مختلف خاك‌اره، تيمار 20 درصد موجب افزايش بيش‌تر وزن‌تر ريشه شد و اين اختلاف با ساير تيمارها در سطح يك‌درصد بر اساس آزمون چند دامنه اي دانكن معني‌دار گرديد. پس از آن به‌ترتيب تيمارهاي 10 ، 40، 5 و صفر درصد قرار گرفتند. بيش‌ترين طول ريشه مربوط به تيمار بدون خاك‌اره بود و پس از آن تيمار 10 درصد خاك‌اره در تخليه رطوبتي 65 درصد قرار گرفت. همچنين  تيمار شاهد با 5 درصد خاك‌اره،  نيز داراي كمترين طول ريشه بود ليكن از نظر طول ريشه تمامي تيمارها در سطح يك‌درصد، در يك گروه قرار گرفتند. و با افزايش تخليه رطوبتي از  صفر به 65 درصد ظرفيت زراعي، ميزان عملكرد در تيمار بدون خاك‌اره، تقريبا 62 درصد كاهش يافت و در تيمار پنج درصد، ميزان كاهش عملكرد به 55 درصد رسيد. همچنين كاهش عملكرد در تيمارهاي 10، 20 و 40 درصد خاك‌اره به‌ترتيب 18، 10 و 25 درصد برآورد شد.  بيش‌ترين عملكرد مربوط به تيمار 20 درصد در شرايط آبياري كامل به ميزان 134 تن در هكتار به‌دست آمد و تيمار40 درصد خاك‌اره  با 128 تن در هكتار در رتبه دوم قرار گرفت و در كليه سطوح رطوبتي اعمالي، بالا بودن عملكرد تيمارهاي خاك‌اره نسبت به تيمار شاهد مشاهده گرديد، لذا در خاك شنرس لومي مورد مطالعه، استفاده از نسبت اختلاط 20 درصد خاك‌اره در شرايط آبياري كامل و سطوح رطوبتي اعمالي، عملكرد بهتري دارد.