تاثير فشار اوليه بر مقاومت چسبندگي بين لايه تعميري و بتن بستر و ارزيابي مقاومت فشاري ملات هاي تعميري با به كارگيري آزمون هاي نيمه مخرب

يكي از عوامل كليدي كه باعث افت مقاومت چسبندگي بين ملات هاي تعميري و بستر بتني مي گردد، تراكم نامناسب لايه تعميري در هنگام اعمال روي بتن مي باشد. با توجه به اينكه تراكم تاثير مستقيم بر چسبندگي سطح مشترك دو لايه دارد، لذا عدم تراكم مناسب باعث به وجود آمدن حفرات ريز بين دو لايه شده و در نتيجه موجب افت مقاومت چسبندگي مي گردد. لذا در اين مقاله با به كارگيري آزمون هاي نيمه مخرب پيچش و كشيدن از سطح ، با اعمال فشارهاي اوليه به مدت 24 ساعت روي ملات اعمال شده بر بستر بتني، تاثير فشارها بر چسبندگي برشي و كششي بين لايه تعميري و بتن مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين تاثير يك هفته عمل آوري بر جمع شدگي ملات هاي تعميري ارائه گرديده است. در ادامه نيز با استفاده از آزمون هاي درجاي پيچش و كشيدن از سطح ، مقاومت فشاري درجاي ملات هاي تعميري ارزيابي شده است. در اين خصوص اقدام به رسم نمودارهاي كاليبراسيون بين آزمون هاي آزمايشگاهي و آزمون هاي نيمه مخرب گرديد و معادلات خطي جهت تبديل نتايج حاصل از آزمون هاي نيمه مخرب به مقاومت فشاري ملات ها ارائه شده است. براي بررسي ترك ها و تنش هاي به وجود آمده در ملات ها، از نرم افزار ABAQUS استفاده شد. نتايج حاصله بيانگر افزايش مقاومت چسبندگي برشي و كششي حاصل از آزمون هاي پيچش و كشيدن از سطح بين ملات تعميري و بستر بتني با اعمال فشارهاي اوليه مي باشد. اعمال پيش فشار 0.5 كيلوگرم بر سانتي مربع روي ملات سفت نشده باعث افزايش مقاومت چسبندگي برشي و كششي بين لايه تعميري و بتني در سن 90 روز به ترتيب برابر 36.9 و 31.4 درصد گرديده است. همچنين رابطه خطي با همبستگي بالا بين قرائت هاي به دست آمده از آزمون هاي فوق با مقاومت فشاري ملات هاي تعميري مشاهده گرديد.