اولويت‌بندي راهبردهاي سيستم نگهداري و تعميرات ساختمان با كمك تركيبي از روش هاي تصميم‌گيري چند معياره

ارزيابي سيستم نگهداري و تعمير در ساختمان يكي از فاكتور‌هاي كليدي در بهبود كيفيت انجام فرآيندهاي نگهداري و تعميرات مي باشد. به‌طور حتم مي‌توان بيان نمود تمامي ساختمان‌ها پس از ساخت نيازمند نگهداري و تعمير علمي و فني مي‌باشند. ازاين‌رو نحوه تعريف اين سيستم و تعيين شاخص‌ها و استراتژي‌هاي مناسب براي آن نقش مهمي در هزينه و طول عمر ساختمان در زمان بهره‌برداري خواهد داشت..هدف از اين پژوهش، شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي مؤثر در سيستم نگهداري و تعميرات (نت) ساختمان‌هاي مسكوني و سپس تعيين مناسب‌ترين سياست مربوط به آن به كمك تركيبي از روش‌هاي تصميم‌گيري چند معياره است. درروش ارائه‌شده ابتدا وزن شاخص‌ها محاسبه‌شده و سپس شاخص‌ها بر اساس روش‌هاي تصميم‌گيري چند معياره فازي و غير فازي، اولويت‌بندي شدند. درنهايت با در نظر گرفتن رتبه‌هاي به‌دست‌آمده از اين روش‌ها به كمك روش ميانگين رتبه و كُپ لند رتبه‌بندي نهايي شاخص‌ها محاسبه گرديد. نتايج حاصل از روش ميانگين رتبه نشان داد شاخص‌هاي ايمني با وزن 0.3104، بهداشت با وزن 0.1578 ، قابليت دسترسي با وزن 0.1286 و بهره‌دهي مناسب با وزن 0.1074 به ترتيب در بالاترين اولويت و قابليت اطمينان در رتبه آخر‌ قرار دارند. اين موضوع بيانگر اهميت شاخص ايمني در ارزيابي سيستم نت ساختمان‌ها مي‌باشد. درنهايت با توجه به نتايج حاصل و با كمك روش آراس، مناسب‌ترين سياست نت ساختمان‌ها راهبرد ازكارافتادگي/ مبتني بر شكست با مطلوبيت نسبي 0.8728 انتخاب گرديد و استراتژ‌ي‌هاي اصلاحي و واكنشي/ اضطراري به ترتيب در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفتند. نتايج حاصل نشانگر آن است كه به‌كارگيري تركيبي از روش‌هاي تصميم‌گيري چند شاخصه مي‌تواند به متخصصان صنعت ساختمان در انتخاب شاخص‌هاي اساسي تأثيرگذار بر سيستم نت ساختمان‌ها و تعيين مناسب‌ترين سياست مربوط به آن كمك نمايند. در پايان نيز پيشنهاد‌هايي جهت تحقيقات آتي ارائه گرديد.