ارزيابي روش هاي اتصال داخلي غير‌مستقيم مهاربندهاي ضربدري فولادي به منظور مقاوم سازي قاب هاي خمشي بتن آرمه موجود

قاب هاي بتن آرمه غير شكل پذير معمولاً در ساختمان هاي قديمي بسياري از مناطق جهان يافت مي شوند. اين سازه ها كه عموماً براي اثرات بار ثقلي طراحي شده اند، از مقاومت جانبي و شكل پذيري محدودي برخوردار بوده و تحت حركات زمين تمايل به جابجايي جانبي بيش از حد يك طرفه و مكانيسم طبقه نرم دارند. اين مطالعه بر روي مقاوم سازي يك قاب بتن آرمه موجود با استفاده از مهاربندهاي ضربدري فولادي به روش اتصال داخلي غير‌مستقيم متمركز بوده و هدف اصلي آن، مطالعه تحليلي و بررسي رفتار و پاسخ كلي نمونه قاب هاي آسيب پذير مقاوم سازي شده در مقياس بزرگ است. به اين منظور از يك مطالعه آزمايشگاهي مرتبط براي اعتبار سنجي مدل سازي عددي صورت گرفته در نرم افزار آباكوس استفاده و سپس نمونه مرجع با قرار دادن قاب فولادي ضربدري مهاربندي شده و شيوه هاي متفاوت اتصال داخلي غيرمستقيم پيشنهادي مقاوم سازي گرديده و در مطالعات پارامتريك مجزا، تاثير نوع پروفيل قاب فولادي، نوع اتصال و استفاده همزمان از گروت با مقاومت بالا در نواحي مرزي بين قاب فولادي و قاب بتن آرمه مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه استفاده از مهاربند ضربدري فولادي بصورت غير‌مستقيم در قاب هاي بتن آرمه آسيب پذير، بطور متوسط باعث افزايش3.7 و 2.8 برابري سختي و مقاومت جانبي و هم چنين كاهش50 درصدي تغيير مكان نهايي و دريفت مي شود. ضمن اينكه مهاربند به عنوان سيستم دفاعي اول در برابر بارهاي جانبي، مانند فيوز عمل كرده و با جاري شدگي خود ميزان استهلاك انرژي را افزايش مي دهد. هم چنين با كاهش تنش هاي ناشي از بار جانبي در محل چشمه اتصال، مفصل پلاستيك را از اين ناحيه دور مي كند.