بررسي آزمايشگاهي و عددي مشخصات رئولوژيكي و مكانيكي بتن‌هاي خودتراكم حاوي سنگدانه‌هاي بازيافتي با استفاده از روش باكس‌بنكن

بتن به عنوان يكي از مصالح ساختماني به طور گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار مي‌‌گيرد، اما به عنوان مصالح سازگار با محيط زيست محسوب نمي‌شود. چون علاوه بر تخريب محيط زيست و استفاده از مقادير زياد منابع طبيعي، موجب اثرات زيان‌بار زيست ‌محيطي مي-گردد. از اين رو ارائه‌ي راهكاري جهت كاهش اثرات آلايندگي سنگدانه‌ي بازيافتي، امري ضروري به نظر مي‌رسد. در مقاله حاضر تاثير سنگدانه-هاي بازيافتي بر روي مشخصات رئولوژيكي و مكانيكي بتن خودتراكم به صورت آزمايشگاهي و عددي مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور از دو نوع سنگ‌دانه‌ بازيافتي با منشا مقاومتي مشخص و نامشخص براي نمونه‌هاي مورد مطالعه استفاده شده است. طراحي آزمايشات در اين مقاله توسط روش باكس بنكن كه يكي از روش‌هاي سطح پاسخ بوده، انجام گرفته است. متغيرهاي ورودي در مخلوط‌ها، شامل ميكروسيليس در محدوده % 15-5 به عنوان جايگزين درصدي از وزن سيمان، درشت‌دانه و ريزدانه‌ي بازيافتي در محدوده %50-0 براي هر دو سري از مصالح بازيافتي، جايگزين مصالح طبيعي گرديده است. پاسخ‌هاي مورد مطالعه جريان اسلامپ، قيف V، مقاومت فشاري و مقاومت كششي مي‌باشند. نتايج حاكي از آن است كه با افزايش سنگ‌دانه‌هاي بازيافتي مشخصات رواني و مكانيكي مخلوط‌ها كاهش مي‌يابد، در حالي كه ميكروسيليس به طور موثري مشخصات مكانيكي را بهبود بخشيده است. علاوه بر اين حساسيت بيشتر پاسخ‌هاي مورد مطالعه به ريزدانه-هاي بازيافتي بوده است. لازم به ذكر است مصالح بازيافتي با منشا مقاومت مشخص در مقايسه با مصالح بازيافتي با منشا مقاومت نامشخص نتايج بهتري از خود نشان داده‌اند. همچنين براي تمامي پاسخ‌ها با استفاده از تحليل واريانس روابط رياضي جهت پيش‌بيني مشخصات رئولوژيكي و مكانيكي مخلوط‌ها ارائه گرديده است.