ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ريسك ﭘﺎﯾﺪاري دﯾﻮار ﺣﺎﺋﻞ وزﻧﯽ بر مباني اعتمادپذيري ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺌﻮري ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻓﺎزي

نگاه تك بعدي به مسئله‌ي بهينه سازي و در نظر نگرفتن ساير جنبه‌ها از جمله ريسك و عدم قطعيت در طراحي‌هاي مهندسي ممكن است باعث ايجاد خطراتي در حين بهره برداري از آن سيستم مهندسي شود. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ و ريسك ﺑﺮ روي ﺿﺮاﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن دﯾﻮار ﺣﺎﺋﻞ وزﻧﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ كه وجود ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ در پارامترهاي طراحي هميشه باعث عملكرد نامطلوب سيستم نمي‌شود بلكه ممكن است در جهت تقويت آن سيستم مهندسي نيز عمل كند. ﺑدين ﻣﻨﻈﻮر از ﯾﮏ ﻣﺜﺎل از دﯾﻮار ﺣﺎﺋﻞ وزﻧﯽ زده ﺷﺪه اﺳﺖ و در اﺑﺘﺪا ﺑﺎ استفاده از ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزي، اﺑﻌﺎد ﺑﻬﯿﻨﻪ محاسبه و ﺳﭙﺲ با استفاده از تئوري مجموعه فازي، ﺗﺎﺛﯿﺮﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖﻫﺎي پارامترهاي ورودي ﺑﺮ ﭘﺎﯾﺪاري دﯾﻮار ﺣﺎﺋﻞ وزﻧﯽ بهينه شده ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ. در انتها نيز با استفاده از مفهوم اعتمادپذيري، ريسك موجود در ضرايب اطمينان ديوار حائل وزني به دست آمده است در اﯾﻦ مقاله ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑا وجود 10± درصد ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ در ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻃﺮاﺣﯽ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ %(345+،80-) ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ در ﺿﺮﯾﺐ اﻃﻤﯿﻨﺎن اﯾﺠﺎد شود اما اين عدم قطعيت باعث افزايش اعتماد پذيري به ميزان 98.6039 درصد و باعث ايجاد ريسك با احتمال 1.3961 درصد مي شود. در انتها نيز با استفاده از بلوك دياگرام اعتماد پذيري مقدار اعتماد پذيري و ريسك كل براي ديوار حائل وزني به ترتيب برابر با 79.3169 و 20.6830 درصد محاسبه شده است. استفاده از الگوريتم‌هاي Self-Adaptive Genetic Algorithm و Many Objective Genetic Algorithm كه به ترتيب براي بهينه‌سازي ديوارحائل وزني و محاسبه‌ي مقادير حداقل و حداكثر ضرايب اطمينان استفاده شده است و همچنين محاسبه‌ي اعتمادپذيري و ريسك با استفاده از تئوري مجموعه فازي و استفاده از بلوك دياگرام اعتماد پذيري براي محاسبه‌ي اعتماد پذيري و ريسك كل از نوآوري‌هاي مقاله‌ي حاضر مي‌باشد.