بررسي جايگاه خير اخلاقي در نظام اخلاقي ملاصدرا

تحقيق حاضر، درباره بازشناسي ماهيت و حقيقت خير اخلاقي و ويژگي‌هاي وجودي آن است.در فلسفه به طور كلي و در فلسفه ملاصدرا به طور خاص، خير امر وجودي است و با وجود پيوند عميق و ناگسستني دارد. و بر اساس ديدگاه وجودي، نيكي و خير در نظام اخلاقي ملاصدرا بر مباني محكم و استواري بنا نهاده شده است. در حكمت اسلامي، وجود و كمال وجودي اساسا خير است و اصالت وجود به همه افعال و آنچه از طريق عمل پا به هستي مي نهد، رنگ وجودي عطا مي كند و به تبع آن، به خيريت نگاه وجودي دارد.حال سوالي كه در اينجا مطرح مي‌شود آن است كه شرور اختياري و صدور افعالي از انسان مانند قتل كه از نظر اخلاقي خير محسوب نمي‌شود، چگونه ارزيابي مي‌شوند آيا فعل وجودي است و در عين حال شر است و يا امر عدمي است و شر محسوب مي‌شود و به عبارتي چگونه اين تضاد قابل حل است؟ كه براي ايضاح آن بايد خير اخلاقي را مورد بازشناسي قرار داد.به همين خاطر بحث از چيستي، مولفه‌ها يا امور موجود در نظام اخلاقي ملاصدرا كه به بازشناسي خير اخلاقي ياري مي‌رساند، مورد بحث اين نوشتار است.بر اين اساس، انسان اخلاقي از منظر حكمت متعاليه ضمن برخورداري از سعه وجودي، متخلق به اخلاق الله بوده و به حق تعالي تشبه مي‌يابد