بررسي انتقادي رويكرد استاد سيد فاطمي به مفهوم «انسان استعلايي» در مباني حقوق بشر معاصر بر مبناي فلسفه كانت

محوريت مفهوم استعلايي در فلسفه كانت تا جايي است كه كانت اين وصف را به‌عنوان شاخص اصلي فلسفه خود بر مي‌گزيند و فلسفه كانت را با تعبير استعلايي، از ديگر نظام‌هاي فلسفي تشخيص مي‌دهند. استاد سيد فاطمي سعي دارند كه ديدگاه خود در مباني نظري حقوق بشر را به اتكاي فلسفه كانت صورت بندي نمايند و مفهوم انسان استعلايي را براي تحقق حقوق بشر معاصر شرطي اساسي تلقي مي‌كنند.به نظر مي‌رسد مفهوم استعلايي در نظام فكري استاد سيد فاطمي، با مفهوم اصلي آن در فلسفه كانت فاصله زيادي دارد. به همين دليل تلاش ايشان براي ابتناي ديدگاه خود بر فلسفه كانت، مناقشه‌اي اساسي دارد. استاد سيد فاطمي بدون توجه به ابعاد گسترده اين مفهوم در پرتو انقلاب كوپرنيكي و نظام ايدئاليسم استعلايي كانت، آن را به‌كار برده‌اند و در نتيجه با رويكردي پيشاكانتي كه مستلزم رويكرد جوهري به انسان و غفلت از شرايط استعلايي سوژه است، از اين مفهوم بهره برده‌اند، درحالي‌كه مفهوم استعلايي در فلسفه كانت معطوف به شرايط امكان در پرتو سوبژكتيويته است و هيچ نسبتي با تلقي استاد سيد فاطمي از انسان استعلايي به‌عنوان انسان انتزاعي غير معطوف به عرضيات ندارد.