اعتماد و فرصت طلبي يك دوگانگي در صنعت بانكداري؛ شواهدي از بازي هاي اقتصاد رفتاري

اعتماد يكي از عناصر مهم صنعت بانكداري است، روابط بين مشتري و بانك يك مبادله دو طرفه است، هر دو طرف ممكن است به هم اعتماد كنند يا رفتار فرصت طلبانه را انتخاب كنند. بنابراين با يك بازي استراتژيك مواجه‌ايم، هدف اين مقاله تجزيه و تحليل رفتارهاي فرصت‌طلبانه و اعتمادي بين مشتريان و بانك‌هاست. در اين مقاله يك مدل معادلات ساختاري مبتني بر منطق بازي‌هاي اقتصاد رفتاري براي تجزيه و تحليل تأثيرات منحصر به فرد اعتماد و فرصت طلبي بين مشتريان حقوقي و بانك‌هاي آنها ارائه شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه اعتماد و فرصت طلب بودن بر خطر ادراك شده توسط مشتري اثرگذار است. اعتماد متقابل مشتري و بانك سطح ريسك ادراك شده توسط مشتري را به شدت كاهش مي‌دهد علاوه بر اين، فرصت‌طلبي رابطه را به خطر مي‌اندازد و سطح بالايي از خطر درك شده را ايجاد مي‌كند. نتايج همچنين نشان دهنده اين است با فرض ثابت بودن ساير شرايط چنانچه اعتماد بانك به مشتري يك درصد كاهش يابد 28 درصد خطر ادراك شده افزايش مي بايد اما زماني كه يك درصد اعتماد مشتري به بانك كاهش يابد خطر ادراك شده 51 درصد افزايش خواهد يافت كه نتايج فوق با مباني اقتصاد رفتاري هم خواني دارد. اين نتايج اهميت اعتماد را به عنوان ابزاري براي ايجاد و حفظ ثبات در سيستم مالي تأكيد مي‌كنند. همچنين يافته‌ها بر اهميت اعتمادسازي شبكه‌اي و نقش بازاريابي رابطه‌مند در صنعت بانكداري تأكيد مي‌كند.