بررسي ژنهاي مقاومت كارباپنماز و اينتگرون در سودوموناس آئروژينوزا جداشده از نمونه هاي باليني و تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي به روش آزمايشگاهي

زمينه و هدف: سودوموناس آئروژينوزا  باكتري مهم ايجادكننده عفونت هاي بيمارستاني به ويژه در بيماران مبتلا به نقص ايمني است. درمان عفونت هاي ناشي از اين باكتري، آنتي بيوتيك هاي متعددي نظير آمينوگليكوزيدها، كينولون‌ها و بتالاكتام ها است. اما ظهور مقاومت و شيوع عفونت بيمارستاني سويه هاي مقاومت بسيارومكررگزارش شده است. اين مطالعه با هدف بررسي فراواني اينتگرون كلاس I، II و III  وژن هاي كارباپنماز درايزوله هاي باليني سودوموناس آئروژينوزا انجام شد. روش كار: در‎ ‎اين‎ ‎مطالعه‎ ‎مقطعي- توصيفي، 100 جدايه باليني سودوموناس آئروژينوزا از آزمايشگاه مراكز درماني تهران جمع آوري شد. تمامي ايزوله‌ها با استفاده از تست هاي فنوتايپي و بيوشيميايي مورد تاييد قرار گرفت. تست حساسيت آنتي بيوتيكي به روش انتشار در ژل و براساس دستورالعمل CLSI بر روي محيط مولر هينتون آگار با ديسك آنتي بيوتيك هاي تجاري انجام شد.آزمايش -PCR جهت تشخيص ژن هاي مقاومت اينتگرون و كارباپنمازها با استفاده از آغازگرهاي اختصاصي انجام گرفت. نتايج: تست حساسيت آنتي بيوتيكي نشان داد كه بيشترين مقاومت آنتي بيوتيكي سويه‌ها نسبت به آميكاسين(100%) و ايمي پنم (85%) و كمترين مقاومت آنتي بيوتيكي نسبت به جنتاميسين (66%) بود. بيشترين توزيع فراواني مربوط به ژن intI با 92% و كمترين فراواني ژن intII به ميزان 5% گزارش شد. ژن  KPC در 87% و ژن IMP در51% ازنمونه ها رديابي گرديد. نتيجه‌گيري: با توجه به شيوع بالاي اينتگرون در ايزوله هاي مقاوم سودوموناس آئروژينوزا و ارتباط آن با الگوهاي مختلف مقاومت دارويي، اعمال راهكارهاي مناسب كنترل عفونت و درمان در بيمارستان جهت جلوگيري از انتشار بيشتر آنها ضروري به نظر مي‌رسد. اختلاف نتايج بدست آمده از روش  PCRبا نتايج مطالعات ساير محققان در نقاط مختلف دنيا مي تولند بدليل منبع اخذ نمونه باشد، تشخيص سريع سودوموناس آئروژينوزا در نمونه هاي باليني براي شروع درمان مهم است. كاربرد روشهاي ملكولي براي تشخيص مقاومت به آنتي بيوتيك سودوموناس آئروژينوزا در نمونه هاي باليني بيماران توصيه مي شود.