تحليل نظريه معنا درماني ويكتورفرانكل در آثار احمد شاملو و مهدي اخوان ثالث

هدف و معناي زندگي، در حال حاضر يكي از دشوارترين و مهم‌ترين سؤالات انسان است. امروزه پاسخ گفتن به اين پرسش و پرداختن به اين موضوع بيش از گذشته احساس مي‌شود. ويكتور فرانكل نظريه پردازي است كه از رهگذر تجربيات سختي كه داشته است به اين پرسش پاسخ گفته است. وي در مكتب خويش كه «معنا درماني» نام دارد، كوشيده است تا به انسان يادآور شود كه هركس در زندگي و نهاد خود معنايي را بايد كشف كند تا به‌وسيله آن بتواند از سختي‌ها بگذرد و از پوچي و ياس در امان بماند. فرانكل معتقد است هدف و معنا بايد به‌گونه‌اي باشد كه حتي سخت‌ترين لحظه‌هاي زندگي هم معنادار باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسي مؤلفه‌هاي معنا درماني در شعر دو شاعر معاصر، شاملو و اخوان ثالث و مقايسه ديدگاه اين دو شاعر نسبت به معناي زندگي است تا از اين راه بتوان به راه‌كارهايي براي دريافت معناي زندگي ارائه داد. اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي انجام گرفته است؛ به‌اين‌ترتيب كه ابتدا سه مؤلفه مهم از اين نظريه توضيح داده مي‌شود و سپس در شعر شاملو و اخوان ثالث به بررسي و مقايسه پرداخته شده است. جامعه آماري در اين تحقيق مجموعه آثار دو شاعر به‌طور كامل است. دستاورد اين پژوهش بيانگر آن است كه شاملو سه مؤلفه عشق، رنج و مرگ را پذيرفته است و از هركدام معنايي براي ادامه زندگي پيدا كرده است؛ و برخلاف او اخوان ثالث دچار خلأ وجودي است و دائم عليه زندگي خود در طغيان است.