بررسي تطبيقي استعاره مفهومي «ترس» در آثار افغاني و ايشي گورو با تكيه بر ديدگاه ليكاف و جانسون

ترس از عواطفي است كه بشر در طول تاريخ همواره تجربه كرده است استعاره مفهومي يكي از راه هايي است كه به واسطۀ آن تفاوت و شباهت فرهنگها در اظهار و چگونگي آن به دست مي آيد. اين مقاله به بررسي و مقايسه استعاره مفهومي ترس در آثار علي محمد افغاني و ايشي گورو به روش توصيفي- تحليلي مي پردازد كه شامل ٥٤ نمونه استعاره مفهومي (26مورد در آثار افغاني و ۲۸ مورد در آثار ايشي گورو) مي باشد كه حوزه هاي مبدأ، اسم نگاشت و انواع استعاره در آنها بررسي گشت. يافته ها نشان مي دهد كه بين اين دو نويسنده شباهت بسياري در نوع استعاره هاي مفهومي ديده مي شود اما تفاوت هايي نيز وجود دارد. شباهت در مبدأهاي جاندار بنياد، رنگ بنياد ،دريا ،دشمن، ركود و بي حركتي ،سرما، مرگ و ماده درون ظرف است و تفاوتها مربوط به مبدأهاي ،آتش ،بيماري ،سلاح، قمار است كه فقط در آثار افغاني يافت شد و در مقابل مبدأ گياه نيز فقط در آثار ايشي گورو مشاهده گرديد. اما كاربرد انواع استعاره وجود شباهت را تأييد كرده است .استعاره هستي شناختي در آثار افغاني با ١٤ مورد و در صد ۲۵/۹۲ و در آثار ايشي گورو با تعداد ۱۲مورد و ۲۲/۲۲ درصد آمده است. در استعاره ساختاري اسم نگاشت هاي افغاني با تعداد ۱۲ مورد و با درصد ۲۲/۲۲ و در آثار ايشي گوروبا تعداد ۱۶ مورد و درصد ۲۹/۶۲ آمده است. تفاوت هاي اندك مويد تأثير فرهنگ و محيط در ساخت استعاره هاي «ترس» است.