نقد و تحليل حاكميت نقل بر عقل در مكتب تفكيك

انديشه‌ي تفكيك همواره با نوعي نقل‌گرايي و فلسفه ستيزي همراه بوده است. نقل‌گرايي در جريان‌هاي مختلف فكري مانند اخباري‌گري در شيعه و سلفي‌گري در اهل تسنن به‌چشم مي‌خورد. اما نقل‌گرايي در دوره‌ي اخير در قالب جريان تفكيك نيز قابل بررسي است. ميرزامهدي اصفهاني به عنوان موسس مكتب معارف خراسان، موسوم به «مكتب تفكيك»، رويكرد متفاوتي نسبت به مخالفان خود و بسياري از مطالب فلسفي داشته كه از آن جمله مي‌توان به تمييز بين برهان فلسفي با عقل مذكور در آيات و روايات اشاره كرد. وي بر اين باور است كه حجّت الهي بر بندگان، عقل نوراني است كه بين حق و باطل تمييز داده و كاشف حسن و قبح مي‌باشد؛ نه برهان ظلماني كه از تمييز دادن مواد خود نيز عاجز است. اين رويكردها منشأ انتساب باور نقل‌گرايي در مفهوم عقل‌گريزي به جريان تفكيك شده است. مقاله حاضر بر آن است تا با روش توصيفي- تحليلي، ضمن تبيين نگاه منتقدان جريان تفكيك، محل اشكال ميرزاي اصفهاني را تبيين نموده و اشكالات ناقدان در اين خصوص را مورد نقد و تحليل قرار دهد.