برخي شاخص هاي مورفولوژيك و فيزيولوژيك گياه آلوئه ورا (Aloe vera) تحت تيمار پساب هاي شهري و صنعتي

يكي از معضلات محيط ‌زيستي، آلودگي خاك به فلزات سنگين موجود در پساب‌هاي شهري و صنعتي است و پالايش اين آلودگي‌ها توسط گياهان، روشي مقرون به‌صرفه و دوست‌دار محيط زيست است. در اين تحقيق، آزمايشي جهت بررسي ميزان پالايش گياه آلوئه‌ورا (صبر‌زرد) از نظر شاخص انباشت فلزات (روي، كروم، سرب، مس، منگنز، نيكل، منيزيم، كادميم، جيوه) و خصوصيات مورفولوژيك آن تحت دو نوع تيمار پساب شهري و صنعتي در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار اجرا شد. نتايج نشان داد كه تيمار‌هاي پساب شهري و صنعتي باعث ايجاد تغييرات معني‌داري (0.05≥P) در تمام شاخص‌هاي مورد بررسي (وزن تر برگ، وزن خشك برگ، محتوي نسبي آب برگ، طول برگ، وزن ژل برگ، نسبت ژل به برگ، وزن تر ريشه، وزن تر بوته، بيومس كل، طول ريشه، ارتفاع بوته، تعداد پاجوش، ارتفاع پاجوش، وزن پاجوش و شاخص بردباري ريشه) گياه آلوئه‌ورا شدند. بالاترين شاخص انباشت فلزات، در تيمار پساب شهري مشاهده شد و تمامي شاخص‌هاي ذكر شده، تحت تيمار پساب شهري كاهش بيشتري نسبت به پساب صنعتي داشتند. در تيمار پساب صنعتي نيز تمامي شاخص‌ها كاهش داشت، ولي ميانگين تعداد پاجوش‌ها نسبت به شاهد افزايش نشان داد. در مجموع براساس نتايج به‌دست آمده از اين تحقيق، مي‌توان گفت كه گياه آلوئه‌ورا در خاك حاوي پساب صنعتي نسبت به خاك حاوي پساب شهري عملكرد بهتري داشت.