مطالعه برخي شاخص‌هاي فيزيولوژيك و بيوشيمايي گياه باميه (Abelmoschus esculentus L.) تحت تنش شوري در حضور نانوذره كيتوزان

در اين مطالعه تأثيرات نانوذرات كيتوزان در دو سطح 0.2 و 0.4 گرم بر ليتر در شرايط تنش شوري (در دو سطح 75 و 150 ميلي‌مولار) بر شاخص‌هاي بيوشيميايي و فيزيولوژي گياه باميه (Abelmoschus esculentus L.) مطالعه شد. آزمايش به صورت فاكتوريل دو عاملي بر پايه طرح كاملاً تصادفي در چهار تكرار اجرا شد. نتايج حاصل از تجزيه واريانس داده‌ها نشان داد كه تأثير نانوذرات كيتوزان بر وزن تر و خشك، طول بخش هوايي و ريشه، محتواي مالون‌دي‌آلدئيد، قندمحلول ، نشاسته، فنل كل و درصد مهار DPPH در بخش هوايي و ريشه، كلروفيل‌ها، كاروتنوئيد، فلاونوئيد و آنتوسيانين در بخش هوايي در سطح احتمال يك درصد معني‌دار شد. مقايسه ميانگين داده‌ها نشان داد كه در شوري 150 ميلي‌مولار در بخش هوايي و ريشه به ترتيب وزن تر 1.46 و 1.31، وزن خشك 1.5 و 1.4 و طول 1.27 و 1.52 برابر بيشترين كاهش را نسبت به شاهد نشان دادند. همچنين، كلروفيل a 1.8، كلروفيل b 1.2 و كاروتنوئيد 1.6 برابر در بخش هوايي، نشاسته 1.8 و 3.6، و درصد مهار IC50 1.61و 4.4 برابر در بخش هوايي و ريشه در شوري 150ميلي‌مولار بيشترين كاهش را نسبت به شاهد نشان دادند. تيمار با نانوذره 0.2 و0.4گرم بر ليتر به ترتيب باعث افزايش كلروفيل a 1.38 و1.39، كلروفيل b 1.19 و 1.18 و كاروتنوئيد 1.3 و 1.4 برابر در برگ، و فلاونوئيد 1.5 و 1.7 وآنتوسيانين 1.3 و 1.5 برابردر بخش هوايي و موجب افزايش قند محلول 1.6 و 1.8 برابر در بخش هوايي، 1.6 و 1.5 برابر در ريشه، فنل كل 1.11 و 1.16 برابر در بخش هوايي، 1.19 و1.3 برابر در ريشه، وكاهش محتواي مالون‌دي‌آلدئيد 1.8 و 1.6 برابري در بخش هوايي، 1.7 و 2.8 برابر در ريشه، نشاسته 1.43 و 1.38 برابر در بخش هوايي، 2.4 و 1.9 برابر در ريشه و درصد مهار IC50 1.13 و 1.32 برابر در بخش هوايي، 1.14 و 1.75 برابر در ريشه شد. نانوذرات كيتوزان در دو سطح 0.2 و 0.4 گرم برليتر باعث بهبود تأثيرات منفي شوري شد و به‌طوركلي نانوذره كيتوزان در غلظت 0.4 گرم بر ليتر عملكرد بهتري را در بهبود هر دو سطح شوري نشان داد.