بررسي مقايسه‌اي مباني، منابع و گرايش تفسيري محمدحسين طباطبايي و محمدامين شنقيطي

طباطبايي و شنقيطي از مفسران معاصرند كه تفسير قرآن به قرآن نوشته‌اند. اين پژوهش، به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه: با توجه به روش يكسان تفسيري اين دو مفسر، چه تفاوت‌ها و اشتراكاتي در مباني، منابع و گرايش تفسيري ‌طباطبايي و شنقيطي وجود دارد؟ روش گردآوري اطلاعات در اين نگارش، كتاب‌خانه‌اي و روش تحقيق، توصيفي‌مقايسه‌اي است. به نظر مي‌رسد در حوزه مباني، هر دو مفسر، به اعجاز، و مصونيت قرآن از تحريف معتقدند. طباطبايي در بحث جامعيت قرآن، معتقد است فقط آنچه براي هدايت بشر نياز است، در قرآن وجود دارد اما شنقيطي معتقد است تمامي علوم، از جمله طب و هندسه و غيره، در قرآن وجود دارد. شنقيطي، برخلاف طباطبايي، نسخ آيه با روايت و نسخ تلاوت را قبول دارد. طباطبايي از روايات تفسيري به عنوان مؤيد، و شنقيطي به عنوان منبع مستقل استفاده مي‌كند. از منابع مشترك هر دو مفسر، سنت، لغت و تاريخ است؛ اما نحوه استفاده آن ‌دو از اين منابع يكسان نيست. گرايش مشترك دو مفسر گرايش‌هاي ادبي و كلامي است؛ اما طباطبايي گرايش اجتماعي و فلسفي، و شنقيطي گرايش فقهي دارد. در نهايت، مي‌توان گفت اين دو مفسر علي‌رغم روش تفسيري يكسانِ قرآن به قرآن، تفاوت‌هاي متعددي در مباني و منابع و گرايش، و نيز نتايج تفسيري دارند.