تأثير 4 هفته ليگاسيون عصب نخاعي پس از يك دوره تمرين تركيبي بر بيان ژن‌هاي درگير در جريان كلسيم در عضله پلانتاريس موش‌هاي نر ويستار

اهداف شناخت سازوكارهاي درگير در آتروفي عضلاني و نقش ژن‌هاي درگير در جريان كلسيم در آتروفي ناشي از بي‌تحركي، اهميت بسزايي دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي اثر ليگاسيون عصب نخاعي پس از يك دوره تمرين تركيبي بر بيان ژن‌هاي درگير در جريان كلسيم در عضله پلانتاريس موش‌ها‌ي نر ويستار بود.  مواد و روش ها تعداد 16 سر موش صحرايي نر بالغ از نژاد ويستار به‌طور تصادفي به 2 گروه 8 تايي تقسيم شدند: 1. گروه كنترل-ليگاسيون عصب نخاعي، 2. گروه تمرين تركيبي-ليگاسيون عصب نخاعي. حيوانات گروه تمريني به‌مدت 6 هفته در برنامه تمريني شركت كردند. پس از اين مدت، پروتكل ليگاسيون عصب نخاعي به‌مدت 4 هفته بر روي گروه‌هاي پژوهش اجرا شد. درپايان، موش‌ها تشريح شدند و عضله پلانتاريس استخراج شد. به‌منظور اندازه‌گيري بيانmRNA  ژن‌هاي مولكول برهمكنش استرومايي 1، تعديل‌كننده كلسيم فعال‌شده با آزادسازي كلسيم 1 و ميتسوگيومين 29  از روش Real-Time PCR استفاده شد.  يافته ها در گروه تمرين تركيبي-ليگاسيون عصب نخاعي افزايش بيان ژن‌هاي مولكول برهمكنش استرومايي1، (0/01=P) تعديل‌كننده كلسيم فعال‌شده با آزادسازي كلسيم1 (0/002=P) و ميتسوگيومين29 (0/02=P) نسبت به گروه كنترل-ليگاسيون عصب نخاعي مشاهده شد.  نتيجه گيري نتايج پژوهش پيش‌رو نشان داد ليگاسيون عصب نخاعي منجر به كاهش بيان ژن‌هاي مولكول برهمكنش استرومايي 1، تعديل‌كننده كلسيم فعال‌شده با آزادسازي كلسيم 1 و ميتسوگيومين 29 در عضله پلانتاريس مي‌شود و تمرين تركيبي پيش‌از ليگاسيون عصب نخاعي يك اثر جبراني در اين رابطه دارد.