نقد نئوداروينيسم ماده‌گرايانه با تكيه بر آراء تامس نيگل

مطابق با تلقي نئوداروينيست هاي ماده گرا، حيات و همۀ امور مربوط به آن صرفاً نتيجۀ عملكرد قوانين مادي بوده و هيچ عامل غيرمادي يا ماورائي در ايجاد آن دخالتي نداشته است. از اين رو، براي ارائه تبييني جامع و نهايي دربارۀ جانداران نيز تنها كافي است قوانين مادي را بشناسيم و همه امور را به اين قوانين فرو بكاهيم. تامس نيگل، فيلسوف ذهن و از مخالفان ماده گرايي، با استدلال هايي نظير نامحتمل بودن پيدايش حيات از مادۀ بي جان، غير ضروري بودن عملكرد قوانين فيزيكي، وجود آگاهي و فروكاست ناپذيري آن به امور فيزيكي و نهايتاً ناكارآمدي نظريۀ انتخاب طبيعي در تبيين عقل، به نقد نئوداروينيسم ماده گرايانه مي پردازد. اما ديدگاه خداباورانه را نيز با اين استدلال كه اولاً باعث ايجاد دوگانگي و شكاف تبييني ميان امر ذهني و امر فيزيكي مي شود و ثانياً اين ديدگاه نيز همچون ديدگاه ماده گرايان تبيين را به نقطۀ نهايي نمي رساند، مورد نقد قرار مي دهد. در مقابل،  پيشنهاد وي فرضيۀ همه جاندار انگاري است كه مدعي ارائه فهمي طبيعي، ضروري، جامع و در عين حال غيرمادي از طبيعت است. هدف اين مقاله كه به روش تحليلي- انتقادي انجام پذيرفته است، در وهلۀ اول، نقد نئوداروينيسم ماده گرايانه با بهره بردن از آراء انتقادي نيگل، و در وهلۀ دوم، استدلال بر اين نكته است كه بر اساس اصل استنتاج بهترين تبيين، خداباوري در مقايسه با ماده انگاري و فرضيۀ نيگل، تبيين قابل قبول تري است.