جنبه‌هاي اخلاقي عواطف ترس و شفقت در فن شعر ارسطو با تأكيد بر كتاب پژوهشي درباره‌ي فن شعر ارسطو اثر استيون هاليول

اين مقاله جنبه‌هاي اخلاقي عواطف ترس و شفقت در رساله‌ي فن شعر ارسطو را مورد مطالعه قرار داده است. ارسطو در رساله‌ي فن‌خطابه ترس و شفقت را عواطفي خودخواهانه و ديگرخواهانه معرفي كرده كه در نتيجه‌ي پيش چشم آوردن رنج نارواي ناشي از رخ دادن غيرمترقبه‌ي مصايبي ويرانگر در گذشته يا آينده براي انساني نيك كه شبيه به ما و بهتر از ماست، حاصل مي‌آيد. اين عواطف در تراژدي كه تقليد كنش‌ها و زندگي است، در شرايط مشابهي كه در فن‌خطابه براي زندگي شرح شده رخ مي‌دهند. در تراژدي، بنا به تعريف ارسطو در فن شعر برانگيخته شدن ترس و شفقت در مخاطب موجب تعديل اين عواطف و در نتيجه پاكسازي آنها مي‌شود.اين برانگيختگي عواطف، حاصل جهل شخصيت فضيلتمند متوسط تراژدي نسبت به ماهيت كنش ارادي‌اش طي طرح ساخت تراژدي است كه در نتيجه‌ي اضطرار ناشي از سلب خيرهاي بيروني مرتكب مي‌شود و او را به سوي رفتاري كه در آن حد وسط اخلاقي رعايت نشده مي‌راند. اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش‌هاست كه از نظر ارسطو در فن شعر، اولاً چگونه تعديل جنبه‌هاي خودخواهانه و ديگرخواهانه‌ي عواطف ترس و شفقت وجه اخلاقي تراژدي را برآورده مي‌سازد؟ ثانياً چگونه با پيوند ميان برانگيختگي ترس و شفقت در مخاطب تراژدي و جهل شخصيت نسبت به ماهيت كنش‌هايش، اين عواطف جنبه‌ي اخلاقي مي‌يابند و ثالثاً بين خصوصيات ويژه‌ي شخصيت و طرح‌ساخت و جنبه‌هاي اخلاقي عواطف ترس و شفقت در تراژدي چه نسبتي وجود دارد؟