شكل بندي فضاهاي شهري در نتيجه رواج مد و فعاليتهاي مرتبط با آن( تحليلي از انتشار فضايي آرايشگاه هاي زنانه در منطقه 10 شهر مشهد)

طي سال‌هاي اخير با گسترش مد، عرصه ‏هاي بيشتري از فضاي شهرها به فعاليت‌هاي مرتبط با آن اختصاص‌يافته، اما كمتر مطالعه ‏اي به بررسي ابعاد فضايي آن پرداخته است. از اين‌رو، مطالعه حاضر به دنبال آن است تا در چارچوب تئوري انتشارفضايي پراكنش آرايشگاه‌هاي زنانه را به‌عنوان وجهي از فعاليت‌هاي مرتبط با مد به شكل ويژه در منطقه ۱۰ شهر مشهد را موردبررسي قرار دهد. شيوه مطالعه، تحليلي و مبتني بر مدل‌هاي آناليز فضايي همچون الگوهاي تراكمي و مدل‌هاي خودهمبستگي فضايي است. علاوه‏ بر اين بهره ‏گيري از مكعب‌هاي زماني - فضايي، ويژگي خاص اين مطالعه است. متغيرهاي پژوهش شامل موقعيت فضايي آرايشگاه‌ها، تاريخ تأسيس و همچنين ويژگي‌هاي جمعيتي زنان منطقه (شامل تعداد مطلق جمعيت، زنان مجرد، زنان مطلقه، زنان ‏با فوت همسر، زنان شاغل، زنان بيكار و زنان ‏ازدواج‏كرده) است. نتايج بيانگر كاهش نسبت جمعيت منطقه از ۵۷ هزار نفر در 1375ش به ۶۲۸ نفر در ۱۳۹۸ش در مقابل هر آرايشگاه بود. همچنين الگوي تراكمي و مدل‌هاي خودهمبستگي فضايي، انتشار گسترشي و شدت الگوي خوشه ‏اي آرايشگاه‌ها را در منطقه به تصوير كشيد. استفاده از مكعب‌هاي زماني - فضايي، الگوي غالب نوساني داغ آرايشگاه‌ها در طول زمان را نشان داد كه مبين استقرار لكه‏ هاي داغ بر روي لكه‏ هاي سرد تاريخي است. نتايج تكميلي در اين زمينه بيانگر عدم ارتباط ويژگي‌هاي جمعيتي زنان با موقعيت هسته ‏هاي تراكمي آرايشگاه‌ها در منطقه است. اين امر توجه به عامل همسايگي در استفاده از آرايشگاه‌ها توسط ساكنين را به چالش مي‏ كشاند. از اين‌رو، پيشنهاد ويژه ‌اين مطالعه توجه به اثرات كالبدي و معنايي متأثر از رواج الگوي مصرف و تكثرگرايي درنتيجه فعاليت اين‌گونه خدمات و آگاهي از ويژگي‌هاي رفتاري مصرف‏ كنندگان در تعيين شعاع عملكردي كاربري‌هاي خدماتي است.