تحليل رضايتمندي شهروندان از پارك‌هاي شهري از منظر عدالت توزيعي (مطالعه موردي: منطقه شش شهرداري مشهد)

عدالت توزيعي بر تخصيص منصفانه منابع در ميان افراد جامعه تأكيد دارد. شيوه توزيع خدمات و امكانات درنهايت بر رضايت‌مندي شهروندان تأثير مي‌گذارد. از منظر نظريه جان رالز در رابطه ‌با عدالت توزيعي، هيچ نابرابري مجاز نيست مگر اين‌كه به نفع اقشار كم‌درآمد باشد. هدف اين پژوهش بررسي ميزان رضايت‌مندي شهروندان منطقه شش شهرداري مشهد از پارك‌هاي شهري از منظر عدالت توزيعي و روش گردآوري اطلاعات اسنادي و پيمايشي است. در مرحله ميداني، پس از طراحي پرسش‌نامه در قالب هفت شاخص و 38 گويه، پايايي آن با ضريب آلفاي كرونباخ 0.735 تأييد شد. سپس با استفاده از فرمول كوكران تعداد 384 نفر از شهروندان منطقه شش مشهد مورد پرسش قرار گرفتند و نتايج با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحليل شده است. نتايج نشان مي‌دهد، شاخص‌هاي دسترسي، بهداشت، امنيت، خدمات و مديريت، كمترين و شاخص‌هاي مبلمان و كيفيت فضاي سبز، بيشترين ميزان رضايت شهروندان منطقه را به خود اختصاص داده است. اكثريت پاسخ‌دهندگان از تعداد و مكان‌يابي پارك‌ها رضايت ندارند. از منظر نظريه عدالت رالز مي‌توان رضايت پايين شهروندان كه نشان از توزيع، دسترسي و كيفيت نامناسب پارك‌ها دارد را ناعادلانه نيز تعبير كرد و منطقه شش مشهد به‌عنوان يكي از مناطق محروم اين شهر، از اين نظر از عدالت كمتري برخوردار است.