بررسي تأثير عوامل مؤثر بر گسترش تجارت‌الكترونيك: مورد مطالعه شركاي عمده تجاري ايران

هدف: هدف اين مقاله بررسي تأثير عوامل مؤثر بر تجارت‌الكترونيك در ايران و شركاي عمده تجاري ايران براي دوره زماني 1395-1390 است. اين مطالعه بينشي از مكانيزم‌هاي گسترش فناوري‌هاي تجارت‌الكترونيكي B2B ارائه مي‌دهد. روش: متغيرهاي تحقيق شامل سطح گسترش تجارت‌الكترونيكي، فشار تحميلي ناشي از وابستگي به صادرات، فشار هنجاري ناشي از روابط منسجم تجاري جهاني، فشار تقليدي ناشي از رقابت خارجي، دانش مشترك جهاني، دسترسي به اينترنت و توسعه اقتصادي است. روش گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي است كه با استفاده از منابع اينترنتي و بررسي و مشاهده مقالات و پايان نامه‌ها و كتب گوناگون به جمع‌آوري اطلاعات پرداخته شده است. تجزيه و تحليل روابط بين متغيرها بر اساس الگوي حداقل مربعات تعميم‌يافته در قالب داده‌هاي تركيبي انجام شده است. يافته‌ها: روابط تجاري منسجم، فشار تحميلي ناشي از وابستگي به صادرات، فشار تقليدي ناشي از رقابت خارجي، دسترسي به اينترنت، توسعه اقتصادي و دانش مشترك جهاني رابطه مثبت و معناداري با ميزان گسترش تجارت‌الكترونيك (متغير وابسته) دارند.  نتيجه‌گيري: فشار تحميلي ناشي از وابستگي به صادرات تأثير مثبت و معناداري بر ميزان اننتشار تجارت‌الكترونيكي دارد. به‌عبارت‌ديگر، با افزايش وابستگي به صادرات، ميزان گسترش تجارت‌الكترونيكي افزايش مي‌يابد. هم‌چنين دسترسي به اينترنت نيز تأثير مثبت و معناداري روي گسترش تجارت‌الكترونيك دارد. روابط منسجم تجاري مابين كشورها، اثر مثبت بر گسترش تجارت‌الكترونيك دارد. فشارهاي تقليدي ناشي از رقابت خارجي نيز روي گسترش تجارت‌الكترونيك مؤثر است و معنادار است. دانش مشترك جهاني نيز، اثر مثبتي بر ميزان گسترش تجارت‌الكترونيك دارد. فشارهاي تحميلي باعث انطباق با قوانين نهادينه شده در شبكه يك كشور مي‌شود.