تجربه زيسته بانوان از پيامدهاي كودك-همسري؛ يك مطالعه كيفي پديدار شناختي

كودك-همسري يكي از پديده‌هاي اجتماعي است و مي‌تواند آسيب‌هاي فراواني را به وجود بياورد. براي رويارويي با آسيب‌هاي اين پديده، شناخت پيامدهاي آن ضروري است؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف شناسايي پيامدهاي كودك-همسري انجام شد. روش پژوهش، بررسي نمود شناختي بود. جامعه پژوهشي همه زنان داراي تجربه كودك همسري در مناطق 22 گانه استان تهران در سال 1399 بودند كه تجربه 2 سال زندگي مشترك را داشتند، آمار دقيقي از اين جامعه آماري در دسترس نيست زيرا روش نمونه‌گيري غير احتمالي است. براي جمع‌آوري داده‌ها از مصاحبه نيمه ساختاريافته استفاده شد. مصاحبه‌ها ضبط و واژه به واژه نوشته‌شده و با استفاده از روش كُلايزي مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. در گام كدگذاري 12 زمينه شاخه‌اي شناسايي شد و سپس زمينه‌هاي شاخه‌اي از ديد اندريافتي در كنار هم قرار گرفتند و 5 زمينه بنيادي شناسايي شد. برآيندها نشان داد كه كودك-همسري مي‌تواند مايه ايجاد آسيب‌هايي در زمينه‌هاي سلامت فردي و زناشويي شود. افزون بر اين، زنان داراي تجربه كودك-همسري ممكن است آسيب‌هايي چون اضطراب و گوشه‌گيري اجتماعي، رها كردن تحصيل و عدم اشتغال و وابستگي اقتصادي را نيز تجربه كنند. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، كودك-همسري ازدواجي آسيب‌زا است و مي‌تواند پيامدهاي غيرقابل جبراني بر زندگي فردي، زناشويي، خانوادگي و اجتماعي فرد وارد سازد. نتايج اين پژوهش مي‌تواند داراي تلويحات كاربردي فراواني باشد.