هم سنجي تأثير زوج درماني با مدل‌هاي ايماگو و پذيرش و تعهد روي راهبردهاي ساماندهي هيجان زوجين درخواست‌كننده طلاق

عوامل گوناگون روان‌شناختي مي‌توانند در شيوه سازگاري شخص با تجربه‌هاي منفي زندگي كارساز باشند. پژوهش حاضر با هدف هم سنجي اثربخشي زوج‌درماني با مدل‌هاي ايماگو و پذيرش و تعهد  بر روي راهبردهاي ساماندهي هيجان زوجين درخواست‌كننده طلاق انجام گرفت. روش پژوهش آزمايشي بود و از طرح پيش‌آزمون–پس‌آزمون با پيگيري استفاده شد. جامعه آماري پژوهش، همه زوجين درخواست‌كننده طلاق ارجاع داده‌شده توسط دادگاه به مركز مشاوره خانواده موج اميد شهر تهران بودند. نمونه دربرگيرنده 45 زوج (15 زوج در هر گروه) بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس با جايگزيني تصادفي انتخاب شدند. گروه ايماگوتراپي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در 9 جلسه درماني شركت كردند. درحالي‌كه گروه كنترل تحت هيچ مداخله‌اي قرار نگرفت. ابزار پژوهش، پرسشنامه ساماندهي هيجان Gross John ( 2003) بود كه زوج‌هاي هر سه گروه در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري، آن را تكميل كردند. داده‌ها با روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تحليل شد. نتايج تحليل واريانس نشان داد كه به‌طور معناداري تأثير زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد نسبت به زوج‌درماني مبتني بر ايماگو، در افزايش راهبردهاي ساماندهي هيجان در ميان زوجين درخواست‌كننده طلاق بيشتر است (0.01 p). از يافته هاي پژوهش حاضر مي توان در راستاي مداخلات باليني و درماني براي افزايش ساماندهي شناختي هيجان به‌ويژه درباره زوجين در آستانه طلاق استفاده كرد.