نقش ميانجي فرهنگ سازماني در تأثيرگذاري دانش سازماني بر پيشگيري اجتماعي از جرم (مورد مطالعه: فرماندهي انتظامي شهرستان بوشهر)

زمينه و هدف: رويكرد جامعه‌محوري پليس به دنبال آن است كه همۀ آحاد جامعه، نهادهاي دولتي و مردم‌نهاد در رويكرد پيشگيري اجتماعي پليس، نقش‌آفريني كنند. در اين مسير بهره‌گيري از دانش سازماني در بستر فرهنگ سازماني همسو با اين رويكرد، امري ضروري و تضمين‌كنندۀ حركت در مسير يادشده مي‌باشد. هدف از تحقيق حاضر، شناخت تأثير دانش سازماني در پيشگيري اجتماعي از جرم از طريق فرهنگ سازماني است.روش: اين پژوهش از نظر نوع، كاربردي و از نظر روش تحقيق از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري تحقيق، كاركنان فرماندهي انتظامي شهرستان بوشهر است كه از اين بين، 217 نفر نمونۀ آماري را تشكيل مي‌دهند. روش نمونه‌گيري نيز تصادفي ساده است. گردآوري داده‌ها، توصيفي و ابزار تحقيق، پرسش‌نامه مي باشد و روايي پرسش‌نامه‌هاي تحقيق توسط خبرگان و كارشناسان انتظامي مورد تأييد قرار گرفته است. با استفاده از تحليل عاملي تأييدي، ساختار كلي پرسش‌نامه‌هاي تحقيق مورد روايي‌سنجي محتوايي قرار گرفته است. روش تجزيه و تحليل آماري مدل‌سازي معادلات ساختاري است و تحليل عاملي با نرم‌افزار ليزرل نسخه 8.8 انجام گرفته است.يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد، دانش سازماني با پيشگيري اجتماعي از جرم رابطۀ مستقيم ندارد ولي دانش سازماني با متغير ميانجي فرهنگ سازماني رابطۀ مستقيم با ضريب همبستگي 0.51 دارد. همچنين فرهنگ سازماني با پيشگيري اجتماعي رابطۀ مستقيمي با ضريب همبستگي 0.42 دارد. با انجام تحليل مسير مشخص شد كه متغير دانش سازماني به‌طور غيرمستقيم به اندازه 0.21با پيشگيري اجتماعي از جرم رابطه دارد.نتيجه‌گيري: با تقويت ابعاد متغير ميانجي فرهنگ سازماني، مي‌توان به‌طور مستقيم و از طريق دانش سازماني به‌طور غيرمستقيم پيشگيري اجتماعي از جرم را تقويت كرد.