مدل‌سازي رهبري برنامه درسي براي مديران مدارس ايران

رهبري برنامه درسي به‌عنوان جزء كليدي بهبود نظام آموزشي شناخته شده و با نظر به نقش حياتي مديران در اين بخش، پژوهش حاضر با هدف طراحي الگويي براي رهبري برنامه درسي توسط مديران انجام شده است. رويكرد حاكم بر پژوهش، كيفي از روش داده بنياد بود. جامعه مورد مطالعه شامل اعضاي هيئت‌علمي، كارشناسان مديريت آموزشي و متخصصان برنامه درسي و مديران مدارس است. روش نمونه گيري به شيوه نظري بوده است. حجم نمونه به روش اشباع داده ها صورت پديرفت. با 19 نفر مصاحبه به عمل آمد. داده هاي حاصل از مصاحبه در بخش كيفي از طريق كدگذاري باز، محوري و انتخابي، تجزيه و تحليل، و در بخش كمي با آزمون فريدمن اولويت بندي شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه عوامل علي (شامل ضرورت شكل‌گيري اهداف كلان آموزش‌وپرورش، نياز به بهبود مستمر در فرآيند آموزش‌وپرورش و ضرورت اجراي برنامه درسي اثربخش) زمينه ساز رهبري برنامه درسي توسط مديران است كه تمركززدايي در نظام آموزش‌وپرورش، تبيين جايگاه مديران به‌عنوان رهبران برنامه درسي، انتصاب مديران شايسته و توانمندسازي آنان، همكاري مديران با معلمان، هوشيارسازي دانش آموزان و اولياء نسبت به برنامه درسي، جلب همكاري فراسازماني، بازسازي فرهنگ، غني‌سازي برنامه هاي درسي و پايش منظم اجراي آن به عنوان راهبردهاي توسعه رهبري برنامه درسي مديران، موجب بروز پيامدهاي فردي، سازماني و اجتماعي مي گردد.