تحليل روان‌كاوانه فضاي خالي در عكاسي انتزاعي مبتني بر فضاي بالقوه؛ مورد مطالعاتي: اوتا بارت

هنر انتزاعي، به‌عنوان بخش مهمي از هنر مدرن شكوفا شد و تأثير زيادي بر آثار هنرمندان در رشته‌هاي مختلف گذاشت و سبب پيدايش آثار متنوعي گرديد. انتزاع به‌عنوان يكي از مفاهيم هنر، در هنرهاي تصويري، همان‌طور كه انتظار مي‌رود، اثري بصري دارد، اما در آثار عكاسي به‌واسطۀ دوربين وجوه نمايه‌اي و شمايلي، با چالش روبرو است. اين مقاله با بهره‌گيري از روش گردآوري اسنادي و تحليل كيفي، به‌دنبال معناي فضاي خالي در تصاوير عكاسي مبتني بر مفهوم روان‌كاوانه فضاي بالقوه است. براي توضيح مفاهيم روان‌كاوانه، مدل‌هاي مختلفي از انتزاع در تصاوير بررسي مي شود. در نهايت، يافته‌هاي بخش نظري در آثار عكاس معاصر آلماني، اوتا بارت به‌دقت مورد بررسي قرار گرفت. اين پژوهش نشان مي‌دهد كه فضا در آثار بارت همان مناظر شهري و داخلي  است كه بر وي تأثير رواني دارند، از اين‌رو، با آن‌ها روبرو مي‌شود و در آن‌ها فانتزي‌ها و خواسته‌هاي ناخودآگاه خود را نشان مي‌دهد و با دروني كردن آن‌ها در قالب تجسم‌بخشي وارد شده و براي رسيدن به حالت يكپارچگي با آن‌ها، تلاش مي‌كند. مي‌توان گفت كه كار بارت همانند آن‌چه وينيكات مطرح كرده، بازي با واقعيت است. اين كار از اجراي شخصي او با فضاي اطرافش، يعني دنياي واقعي شروع مي‌شود و به بازي بين جنبه‌هاي شمايلي و نمايه‌اي عكاسي تبديل مي‌گردد.