خوانش بينامتني تداوم نقوش ساساني در بافته هاي بيزانس و مصر در دوران پساساساني(سده هاي 7-10م.)

نقوش دوره ساساني (۲۲۴ تا ۶۵۱ م.) تا قرن ها پس از فروپاشي اين سلسله، در منسوجات بسياري از نقاط جهان مورد پذيرش بوده و تكرار مي شده است. اما عليرغم اين تقليد وسيع و شباهت بسيار ميان اين نقوش و نقوش ساساني، در منسوجات مناطق مختلف خصايصي وجود دارد كه موجب شناسايي و تفكيك آنها از يكديگر شده و امروزه موجب تمايز و تشخيص اين منسوجات به اصطلاح پساساساني مي شود. مقاله حاضر قصد دارد با بررسي نقوش ساساني و نحوه گسترش آنها در منسوجات مصر و بيزانس در دوران پساساساني (10-7 م.)، عوامل مؤثر در پذيرش اين نقوش و تفاوت هاي ميان نقوش منسوجات مناطق گوناگون در زمان تقليد از برخي نقوش مشابه ساساني را بازيابد. پژوهش با روش تطبيقي - تاريخي و با استفاده از رويكرد بينامتنيت و در نظر گرفتن نقوش ساساني و منسوجات مصر و بيزانس به مثابه متن، ساختار نقوش و همچنين نحوه تكثير و بازآفريني آنها در دو منطقه مختلف مورد بررسي قرار داده است. نتايج نشانگر آن است كه تمدن هاي گوناگون  كه مناطق مختلف با توجه به دانش قبلي و پيش متن هاي خود تفسير متفاوتي از يك نقش مشابه ارائه مي دهند و در فرآيند بازتوليد آن نقش، متن جديدي با توجه به شاخصه ها و مفاهيم برگرفته از هويت منطقه اي پديد مي آيد كه شباهت خود را با نمونه اوليه حفظ كرده است.