بررسي رويكرد هانري كربن به فلسفه تطبيقي

در دهه سوم قرن بيستم تحت تأثير مطالعات تطبيقي در حوزه دين پژوهي،اسطوره شناسي و زبان شناسي مطالعات تطبيقي در حوزه فلسفه وجهه همت جمعي از انديشمندان غربي قرار گرفت. اولين تلاش ها در اين باره از سوي ماسون-اورسل صورت گرفت؛او متأثر از پوزيتيويست ها با اعمال روش تاريخي گام هاي آغازين را در اين وادي برداشت.كربن ضمن برشمردن معايب روش تاريخي ماسون-اورسل در مطالعات تطبيقي و با بكاربستن رهيافت پديدارشناسانه در اين حوزه تأثيرات بسياري از خود برجا گذاشت.براي فهم بهتر ديدگاه كربن در باره مطالعات تطبيقي بايد به رهيافت پديدارشناسانه او به همراه نظرگاه هستي شناسانه وي كه جولانگاه رهيافت يادشده است و نيز به مقصود او از فلسفه عطف توجه كرد.به طور كلي،مخالفت با اصالت تاريخ و جامعه شناسي،مخالفت با حكمت بحثي و استدلالي،تاكيد بر شهود و توجه به درون و شعار بازگشت به خود اشيا يا نجات پديدارها از جمله نقاط اشتراك كربن با پديدارشناسان بنام است و از سوي ديگر،باور كربن به وجود عالم مياني و به طور كلي رويكرد هستي شناسانه او و نقش قوه خيال به عنوان قوه ادراكي آن عالم و تاكيد بر تأويل و گره زدن تطبيق به آن از جمله مواضع افتراق آن ها بشمار مي آيد.