مدل‌سازي حدي جداساز لغزشي سه‌گانه و بررسي اثر آن بر رفتار روسازه

جداسازهاي لغزشي-قوسي از انواع شناخته ‌شده اين ابزار كنترل لرزه‌اي مي‌باشند كه مشاهده‌هاي مختلف نشان از نقش مؤثر آن‌ها در كاهش خسارت‌هاي لرزه‌اي سازه‌ها داشته است. هر چند اين ابزار در سطوح مختلف لرزه‌اي عملكرد سازه را به‌ صورت قابل‌ملاحظه‌اي ارتقا مي‌دهند، اما وجود عدم قطعيت‌ها در رفتار حدي اين جداساز در زلزله‌هايي با دوره بازگشت طولاني، توجه محققين را در سال‌هاي اخير به مدل‌سازي رفتار حدي آن‌ها جلب نموده است. با رسيدن جداساز به ظرفيت جابجايي خود، قطعه‌هاي لغزنده به لبه كناري صفحه‌هاي لغزش برخورد نموده و عملكرد سازه تحت تأثير اين شرايط خاص قرار مي‌گيرد. در مطالعه حاضر پس از پياده‌سازي معادله‌هاي حاكم بر رفتار اين جداسازها، اقدام به مدل‌سازي رياضي رفتار حدي و بررسي اثر آن بر پاسخ ديناميكي روسازه شده است. در اين راستا، با طراحي و مدل‌سازي يك سازه نمونه، پاسخ ديناميكي آن در سطوح مختلف شتاب چندين زلزله بررسي گرديده است. نتايج نشان داده‌اند كه حالت حدي برخورد تحت شتاب‌نگاشت‌هاي مورد مطالعه به‌ طور ميانگين زماني به وقوع مي‌پيوندد كه شتاب زمين به حدود 1/25 برابر شتاب بيشينه زلزله مورد انتظار (MCE) رسيده باشد. در اين مرحله و پيش از وقوع برخورد، متوسط نيروي برش ‌پايه حدود 0/48 وزن روسازه و بيشينه تغيير مكان نسبي ميان‌ طبقه‌اي برابر0/38 درصد مشاهده شده است. با افزايش سطح شتاب، ميزان برش‌ پايه افزايش مي‌يابد تا سطحي كه رفتار روسازه وارد حوزه رفتار غيرخطي مي‌گردد. با انجام تحليل‌ها بر روي مدلي بدون رفتار حدي و مقايسه نتايج دو مدل، ضرايبي براي تبديل نتايج حاصل از مدل غيرحدي به حدي ارائه گرديده است.