تعيين ارتباط معيارهاي شايستگي مديران زيرساختهاي حمل و نقل فرودگاهي بر عوامل موفقيت در پروژه

اين مقاله پژوهشي با هدف شناسايي رابطه معيارهاي شايستگي مديران صنعت ساخت فرودگاهي با معيارهاي موفقيت پروژه به اجرا درآمده است. روش تحقيقي اكتشافي بوده و در اين راستا از روش توصيفي همبستگي نيز پيروي شده است. جامعه آماري را مديران داراي تجربه در پروژه‌هاي بزرگ عمراني ايران در صنعت ساخت فرودگاهي تشكيل داده است. حجم نمونه به‌ موجب جدول نمونه‌گيري مورگان 230 نفر در نظر گرفته شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها مصاحبه نيمه ساختار يافته مديران و پرسشنامه موفقيت پروژه بوده است. روش تجزيه‌ و تحليل داده‌ها بهره‌برداري از شاخص‌هاي آزمون‌هاي كايزر ماير، اولكين و نيز آزمون تحليل عاملي و آزمون همبستگي بوده است. تجزيه‌ و تحليل داده‌ها حاكي از آن بود كه معيارهاي شايستگي مديران از تعداد 30 مورد پيشنهادي اوليه، پس از اعتباريابي از گروه نمونه به 36 مورد افزايش يافت. معيارهاي موفقيت پروژه نيز از تعداد 52 مورد اوليه پيشنهادي پس از اعتباريابي از گروه نمونه به 38 مورد كاهش يافت. معيارهاي موفقيت پروژه تطبيق يافته با شرايط بومي پس از تحليل عاملي شناسايي و فهرست آن‌ها در نتايج مقاله انعكاس داده شد. بدين ترتيب دو نوع ابزار بومي ‌شده به تفكيك براي سنجش شايستگي مديريت و موفقيت پروژه به‌ دست‌ آمد. آزمون همبستگي اجرا شده نشان داد كه بين هر يك از عوامل شايستگي مديران و عوامل موفقيت پروژه رابطه وجود داشته است.