ارزيابي اثرات محيط‌زيستي سياست‌هاي مديريت تقاضا بر سيستم آب شهري با رويكرد چرخه حيات

اگر چه افزايش شهرنشيني و روند رو به رشد جمعيت، سياست‌گذاران را به سمت اقداماتي در حوزه مديريت مصرف آب شهري سوق داده است، اما اتخاذ چنين سياست‌هايي مي‌تواند تبعات مثبت و منفي گسترده‌اي را بر جنبه‌هاي مختلف سيستم آب شهري به همراه داشته باشد. در طي سال‌هاي اخير به‌ دنبال افزايش بحران آب در استان اصفهان، مديريت فشار به ‌منظور كاهش دسترسي به آب به ‌عنوان سياست جديد مديريت تقاضاي آب در شهرهاي مختلف اين استان اعمال شده است. در اين راستا، مطالعه حاضر ديدگاه نويني را با رويكرد چرخه حيات براي بررسي اثرات محيط‌زيستي ناشي از اعمال چنين سياستي با فرض درصدهاي مختلف كمبود آب در دسترس طي سال‌هاي 1397 تا 1415، ارائه و در شهر جديد بهارستان (استان اصفهان) بررسي كرده است. سياهه‌نويسي چرخه حيات براي فرآيندهايي از جمله خرابي شبكه و مصرف انرژي ايستگاه پمپاژ بر اساس شرايط منطقه مورد مطالعه انجام شده و با استفاده از نرم‌افزار SimaPro ارزيابي چرخه حيات صورت گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه بخش قابل‌توجهي از اثرات محيط‌زيستي در شبكه تامين و توزيع آب مربوط به خرابي‌هاي شبكه است كه نسبت به مصرف انرژي، تأثيرات بسياري در اكثر گروه‌هاي مياني و پاياني اثرات محيط‌زيستي دارد، به ‌طوري كه اثرات پاياني محيط‌زيستي خرابي‌هاي شبكه به صورت ميانگين 2/2 برابر سيستم پمپاژ است. با اجراي سياست مديريت فشار مي‌توان اثرات محيط‌زيستي شبكه توزيع آب و سيستم پمپاژ را كاهش داد. با اعمال مديريت فشار در سناريوها با بازه زماني يكسان، اثرات محيط‌زيستي پاياني به ترتيب به ميزان 14/7 درصد (كوتاه مدت) و 20/2 درصد (بلند مدت) كاهش يافته است.