بررسي طبقه‌بندي نوع خاك با استفاده از منطق فازي بر اساس استاندارد 2800

طبقه‌‌‌بندي نوع زمين ساختگاه به منظور طراحي ساختمان‌ها در برابر زلزله تابعي از وضعيت لايه‌هاي خاكي و سنگي زمين منطقه است كه مطابق آيين‌نامه‌هاي معتبر مربوطه، خود تابعي از پارامترهاي مكانيكي و ديناميكي خاك مي‌باشد. به طوري كه اين پارامترها بر اساس متوسط سرعت موج برشي، متوسط عدد نفوذ استاندارد و متوسط مقاومت برشي زهكشي نشده در خاك‌هاي چسبنده در لايه‌‌‌هاي مختلف خاك تا عمق 30 متري از تراز پايه تعيين مي‌گردند. با توجه به عدم قطعيت‌هاي موجود در پارامتر‌‌هاي مذكور و نيز در نظر گرفتن اين مسئله كه مقادير اين پارامتر‌‌ها در توده‌‌‌ي واقعي با مقادير حاصل از آزمايش‌هاي آزمايشگاهي به دليل خطاهاي موجود متفاوت است، لذا تعيين دقيق پارامتر‌‌هاي مذكور مستلزم به كارگيري روش‌هاي آماري و احتمالاتي مي‌‌‌باشد. با توجه به پيچيدگي‌هاي محاسباتي روش‌هاي آماري و احتمالاتي، در اين تحقيق از سيستم استنتاج فازي جهت تصميم‌‌گيري در انتخاب نوع زمين، استفاده گرديده است كه قادر به در نظرگيري عدم قطعيت‌ها بدون نياز به محاسبات پيچيده‌‌‌ي رياضي مي‌‌‌باشد. بدين منظور، پس از تعيين پارامتر‌هاي موثر در تعيين نوع خاك، توابع عضويت مثلثي براي آن‌ها انتخاب و در نهايت سيستم استنتاج فازي طراحي مي‌شود. با توجه به نتايج، ملاحظه مي‌شود كه مدل پيشنهادي در مرز‌هاي بين دو نوع طبقه متوالي خاك، پاسخ دقيق‌‌تري نسبت به استاندارد ارائه مي‌‌دهد. همچنين زماني كه مقادير پارامترهاي موثر در انتخاب نوع زمين به دور از مرزهاي بين طبقات متوالي خاك قرار مي‌گيرند، سيستم استنتاج فازي و استاندارد 2800 جواب‌هاي يكساني ارائه مي‌دهند.