تاثير زيست محيطي افزودن زئوليت و خاك‌اره بر مقاومت تك ‌محوري خاك ماسه‌اي تثبيت‌ شده با سيمان

امروزه با گسترش شهرنشيني، احداث روسازي بر روي خاك بستر سست و ضعيف در برخي مناطق امري اجتناب ‌ناپذير است. يكي از روش‌هاي مرسوم و كم‌هزينه جهت بهبود خصوصيات ژئوتكنيكي خاك ماسه‌اي، تثبيت آن به ‌وسيله مصالحي مانند آهك و سيمان است. با توجه به آلودگي‌هاي ‌زيست‌محيطي حاصل از توليد و مصرف سيمان، استفاده از آن همچنان در پروژه‌هاي عمراني از اركان اصلي به‌ حساب مي‌آيد. از طرفي انباشت مواد زائد در محيط‌زيست و لزوم دفن آن‌ها در لندفيل‌ها يكي از مشكلات جامعه است. به‌ همين دليل اين پژوهش به‌ دنبال يافتن راه‌حلي براي كاهش مصرف سيمان و همچنين استفاده از مواد زائدي مانند خاك‌اره در بهسازي خاك است. به‌ منظور بررسي تاثير افزودن زئوليت و خاك‌اره بر مقاومت تك ‌محوري (UCS) خاك ماسه‌اي، مقادير 4% وزني سيمان، مقادير 0، 1، 3 و 5 درصد پودر و الياف خاك‌اره و مقادير 0، 10، 30 و 50 درصد جايگزيني زئوليت در زمان عمل‌آوري 7، 14 و 28 روز استفاده شده است. طبق نتايج آزمايش تراكم با افزودن زئوليت و خاك‌اره، رطوبت بهينه خاك افزايش و وزن مخصوص خشك خاك كاهش يافته است. همچنين طبق نتايج آزمايش تك ‌محوري، ميزان بهينه جايگزيني زئوليت به‌ جاي سيمان در خاك ماسه‌اي، 30% به‌ دست آمده است و با افزايش ميزان زئوليت، كرنش گسيختگي نمونه‌ها افزايش يافته است. از طرفي مقاومت تك ‌محوري نمونه‌ها با افزودن 3% پودر خاك‌اره و 1% الياف خاك‌اره به بيشينه مقدار خود مي‌رسد. همچنين كرنش گسيختگي نمونه‌ها با افزايش ميزان خاك‌اره افزايش يافته است. نتايج آزمايش‌ها نشان از تاثير بيشتر الياف خاك‌اره نسبت به پودر خاك‌اره در بهسازي خاك بوده است.