استفاده از ضايعات فولاد به عنوان مصالح سنگي دانه‌اي در ستون‌هاي سنگي به همراه ژئوتكستايل در راستاي توسعه پايدار

مصالح تشكيل دهنده ستون‌ها عموماً ماسه، شن يا سنگ خرد شده است كه گاهي به آن‌ها ستون‌هاي سنگي و يا ستون‌هاي شني نيز گفته مي‌شود. اجراي اين سيستم به طور گسترده در مهندسي ژئوتكنيك براي افزايش ظرفيت باربري و كاهش نشست استفاده مي‌شود. استفاده از ضايعات صنعتي مانند سرباره فولاد در تثبيت خاك مي‌تواند يك تكنيك سازگار با محيط زيست، توسعه پايدار و مقرون به صرفه براي دفع مواد زائد جامد باشد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه مطالعات زيادي در مورد ظرفيت باربري و نشست زمين‌هاي بهبود يافته با ستون‌هاي سنگي با يا بدون پوشش ژئوسنتتيك انجام شده است. با اين حال، تعداد بسيار محدودي از مطالعات پيرامون ستون‌هاي سنگي معمولي و ستون‌هاي سرباره فولادي با يا بدون محصور شدگي و پوشش ژئوسنتتيك در آزمايشگاه‌ها تحت بارگذاري جانبي بررسي شده‌اند. در اين مقاله، ظرفيت بار جانبي محيط‌هاي ماسه ستون دانه‌اي سرباره فولادي با استفاده از دستگاه آزمايش برش مستقيم بزرگ مقياس مورد بررسي قرار گرفته است. تأثير نوع مصالح ستون (سرباره فولاد و ماسه)، قطر ستون و تغيير نوع پوشش ژئوسنتتيكي بر پارامترهاي مقاومت برشي كامپوزيت‌هاي ماسه ستون بررسي شده است. نتايج تجربي اثربخشي استفاده از ستون‌هاي سرباره فولادي را براي بهبود عملكرد باربري جانبي ماسه نشان مي‌دهد، به صورتي كه با افزايش قطر ستون در محيط ماسه از 5 به 25 سانتي‌متر، درصد افزايش تنش ماكزيمم 20 تا 70 درصد و همچنين درصد افزايش زاويه اصطكاك داخلي 200 تا 800 درصد نسبت به محيط ماسه بدون ستون سرباره‌اي مشاهده گرديد.