تاثير انتخاب توابع عضويت مختلف بر كنترل نيمه‌فعال فازي دو سازه مجاور با ميراگر سيال مغناطيسي

انتخاب توابع عضويت مناسب براي سيستم هاي كنترل فازي، همواره موضوع مورد بحث بين محققان بوده است و عموما با سعي و خطا و بر اساس تجربه طراح سيستم كنترلي، تعيين مي شود. در اين تحقيق، عملكرد سيستم هاي فازي نوع 1 و نوع 2 با توابع عضويت مختلف در كنترل نيمه فعال فازي سازه هاي سه و نه طبقه متصل‌ شده با ميراگر سيال مغناطيسي تحت زلزله هاي السنترو، كرن كانتي، نورثريج و كوبه در بيشينه شتاب هاي مختلف بحث و بررسي مي شوند. در اين مطالعه دو سيستم فازي با در نظر گرفتن نوع تابع عضويت و همچنين تعداد توابع عضويت تعريف شده براي هر ورودي مورد استفاده قرار گرفته اند. توابع عضويت بررسي شده با هدف مقايسه اي به صورت متقارن و در بازه هاي يكسان تعريف شده اند. نتايج مربوط به سيستم‌هاي كنترل مورد استفاده براي الگوريتم‌هاي فازي نوع 1 و نوع 2 با در نظر گرفتن توابع عضويت مثلثي، گوسي و ذوزنقه‌اي در مقايسه با حالت كنترل نشده مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است. نتايج به دست آمده از معيارهاي ارزيابي تعريف شده نشان مي دهد كه به طور كلي سيستم‌هاي فازي نوع 2 عملكرد بهتري در مقايسه با سيستم‌هاي فازي نوع 1 دارند كه علت آن در نظر گرفتن عدم قطعيت ها و استفاده از توابع عضويت به صورت بازه اي مي باشد. سيستم‌هاي كنترل فازي با تابع عضويت مثلثي بهترين عملكرد را نسبت به توابع عضويت ديگر داشته اند و تابع عضويت گوسي نيز عملكرد كنترلي نزديك به تابع مثلثي را از خود نشان داده است. همچنين وقتي از تعداد بيشتر توابع عضويت براي تعيين درجه عضويت مقادير زباني فازي استفاده مي شود، حساسيت سيستم فازي به نوع تابع عضويت مورد استفاده كمتر مي شود.