تبيين الگوي مناسب كاربردي جهت ارزيابي عملكرد و ارتقاء كارايي شهرهاي جديد (مطالعه موردي: شهرهاي جديد تهران )

ايجاد شهرهاي جديد با توجه به اهداف ايجاد و عملكردهاي خاصي كه داشته‌اند،گاه تبديل به يك قطب جمعيتي شده و گاه آن‌قدر ضعيف عمل كرده‌اند كه انسان تمايلي به زندگي در آن‌ها ندارد. هدف از پژوهش حاضر تبيين الگوي  مناسب كاربردي جهت ارزيابي عملكرد و ارتقاء كارايي شهرهاي جديد هشتگرد، انديشه، پرديس، پرند مي‌باشد. تحقيق حاضر از لحاظ هدف (نوع استفاده) يك تحقيق كاربردي است. از نظر روش انجام دادن تحقيق به طور كلي، اين تحقيق يك تحقيق توصيفي- تحليلي است. روش شناسي:  جامعه آماري مورد پژوهش شامل كليه ساكنين شهرهاي پرديس، پرند، انديشه و هشتگرد مي‌باشند  كه حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران به تعداد 383 نفر براي هر 4 شهر به شيوه تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه 17 شاخصه(حمل و نقل، مخابرات، آب، فاضلاب، برق، مسكن، اجتماعي، تجهيزات عمومي شهر، آموزشي، اقتصادي، مديريتي، رودخانه و مسيل، فضاي سبز، بهداشت و درمان، مديريت پسماند، انرژي و تأسيسات گاز) است. براي بررسي روايي پرسشنامه از نظر 5 نفر از متخصصين حوزه برنامه‌ريزي شهري استفاده شده و روايي آن چندين بار مورد بررسي قرار گرفت و همچنين از روايي سازه‌اي بر اساس تحليل عاملي تأييدي استفاده شده است.  براي بررسي پايايي نيز از آلفاي كرونباخ بهره گرفته شد كه مقدار آن 0.83 و در وضعيت مطلوبي است. در قسمت تحليل داده‌ها به كمك نرم‌ افزارهاي spss22  و Amos  به بررسي سؤالات تحقيق با استفاده از مدل سازي معادلات ساختاري پرداخته شد.  يافته ها:  نتايج بيانگر آن است كه عملكرد شهرهاي مختلف در زمينه‌ها و خدمات مختلف به گونه‌اي بوده است كه شهر هشتگرد در رتبه نخست، انديشه در رتبه دوم، پرديس در رتبه سوم و پرند در رتبه آخر قرار دارد بر اين اساس عملكرد شهرهاي پيراموني شهر تهران هيچ‌كدام بالاتر از 0.65 نبوده است و دو شهر پرند و پرديس حتي زير 0.50 بوده‌اند كه اين نشان از ضعف در اين زمينه مي‌باشد.