ارزيابي نقش مؤلفه هاي انسجام ساختار بافت مركزي با تكيه بر ماهيت اتصال بخش در فضاي مفصلي، مورد: بافت بلافصل حرم امام رضا(ع)

سرعت رشد و توسعه شهرها در دنياي مدرن و پست‌مدرن امروزي باعث آشفتگي در سازمان فضايي، كاهش ارزش مكان‌ها، بي‌توجهي به مقياس انساني، بر هم خوردن سلسله‌مراتب ميان فضاها و مشكلات هويتي در بافت مركزي شهرها شده است، اين در حالي است كه بافت شهري گستره‌اي هم پيوند از ريخت‌شناسي‌ متفاوت طي دوران حيات شهري در داخل محدوده شهر در اتصال با شهر شكل‌گرفته است، بنابراين انسجام و پيوستگي شهر نشانگر نحوه‌ي شكل‌گيري و مكان‌يابي عناصر و بخش‌هاي مهم شهر و رابطه‌ي آن‌ها با يكديگر تلقي مي‌شود كه ميتوان ساخت هر شهر را از يك سو نمايانگر هماهنگي فضاي كالبدي شهر با شرايط و عوامل مزبور و از سوي ديگر پيوند و پيوستگي ميان اين عوامل در نظر گرفت كه با اين نگاه فضاهاي لنگرگاهي و بافت مفصلي پيرامون عناصر مهم شهري كه خود خاصيت اتصال‌دهندگي و هسته‌اي در شهر ايفا مي‌كنند، اهميت ويژه‌اي مي‌يابند. بنابراين اين نوشتار به دنبال شناسايي مؤلفه‌هاي انسجام بافت مركزي با رويكرد اتصال‌بخشي در بافت مفصلي پيرامون حرم امام رضا(ع) است. اين پژوهش ازنظر ماهيت كمي، ازنظر روش انجام كار پيمايشي و باهدف كاربردي است كه با حجم نمونه 374 نفري با استفاده از فرمول كوكران از ساكنان بافت مركزي برآورد گرديده‌ و به جهت تحليل يافته ها از تحليل عاملي و تحليل همبستگي پيرسون استفاده شده‌است. در نهايت نتايج اين نوشتار نشان مي‌دهد كه ميان ميزان انسجام بافت حوزه مركزي شهر مشهد و ارزش‌هاي تعامل زمينه‌اي، كالبدي و فضايي با عنصر شاخص مركزي يعني حرم امام رضا (ع) داراي رابطه معنادار و مستقيمي است. به ‌اين‌ترتيب تغيير در ارزش‌ شاخص‌هاي سه‌گانه تعاملي مطرح‌شده مي‌تواند برافزايش يا كاهش انسجام بافت حوزه مركزي شهر مشهد تأثير مثبت و يا سوء گذاشته و باعث ساختاربخشي و گسست انسجام و يكپارچگي آن شود.