بررسي عيار پادتن حاصله از واكسيناسيون عليه ويروس آنفلوانزاي تحت‌تيپ H9N2 در بلدرچين‌هاي ژاپني با استفاده از واكسن دوگانه نيوكاسل- آنفلوانزا

آنفلوانزاي پرندگان يكي از مخاطره انگيزترين بيماري هاي ويروسي براي گله هاي طيور است كه واكسيناسيون مي تواند به عنوان يكي از مهم ترين راه كارهاي كنترل بيماري باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي عيار پادتن حاصله از واكسيناسيون عليه ويروس آنفلوانزاي تحت تيپ H9N2 در بلدرچين‌هاي ژاپني با استفاده از واكسن دوگانه نيوكاسل- آنفلوانزا بود. بدين منظور، تعداد 108 قطعه بلدرچين ژاپني يك روزه در 3 گروه با 3 تكرار مورد آزمايش قرار گرفتند. از روز اول تا انتهاي دوره، شرايط پرورشي براي تمامي بلدرچين ها يكسان و تفاوت تنها در برنامه واكسيناسيون بود. واكسيناسيون در گروه اول به صورت دريافت واكسن دوگانه نيوكاسل-آنفلوانزا (CEVAC-NEW FLU  H9 K) در ۷ روزگي، در گروه دوم به صورت دريافت واكسن از همان نوع در ۱۰ روزگي و در گروه سوم (شاهد) بدون دريافت واكسن بود. آزمون HI (Haemagglutination Inhibition test) پس از 2 نوبت خونگيري از وريد بالي در روزهاي ۲۵ و ۳۵، متعاقب واكسيناسيون به عمل آمد. تحليل آماري توسط آزمون توكي نشان داد كه ميانگين عيار پادتن ضد ويروس آنفلوانزا در سرم پرندگان گروه هاي واكسينه شده، اختلاف معني داري با گروه شاهد داشت (p 0.05)، به طوري كه در اين گروه ها، مقدارش بالاتر از ميزان آن در سرم پرندگان گروه شاهد بود. همچنين ميانگين عيار پادتن مذكور در سرم پرندگاني كه واكسن را در 7 روزگي دريافت كرده بودند، بيشتر بود. با استناد به يافته هاي تحقيق حاضر و نيز پايين بودن سن كشتار در گله هاي بلدرچين گوشتي، انجام واكسيناسيون سريع عليه عامل بيماري آنفلوانزا در هفته اول پرورش، براي دست‌يابي به عيار پادتن محافظت‌كننده، ضروري به نظر مي رسد.