بررسي تأثير عصاره هيدروالكلي جينسينگ همراه با ورزش هوازي بر سطوح آنتي‌اكسيداني و فاكتورهاي التهابي در بافت قلب موش‌هاي صحرايي نر مدل آندوكارديت ناشي از مواجه با باكتري ليستريا‌ مونوسيتوژنز (ATCC: 19114)

آندوكارديت يك عفونت نادر اما جدي است كه گاهي به دنبال ليستريوزيس ايجاد مي‌شود. عصاره جينسينگ داراي اثرات تعديل‌كننده ايمني مي باشد. ورزش منظم خطر ابتلا به بيماري‌هاي متابوليك و قلبي - تنفسي مزمن را از طريق اثرات ضدالتهابي كاهش مي‌دهد. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزيابي تاثير استفاده همزمان از عصاره جينسينگ و ورزش هوازي، بر بهبود عوارض آندوكارديت تجربي ناشي از ليستريا مونوسيتوژنز در موش صحرايي بود. بدين منظور تعداد 36 سر ​​موش صحرايي با وزن 20±250 گرم، به طور تصادفي به 6 گروه 6 تايي شامل شم، بيمار (دريافت كننده سوسپانسيون باكتري)، تيمار آمپي‌سيلين ( mg/kg-sc15 به مدت يك ماه)، تيمار جينسينگ (mg/kg-ip 0.025 به مدت يك ماه)، ورزش هوازي (با حداكثر اكسيژن مصرفي، 60 درصد، يك ماه) و تيمار هم زمان با جينسينگ+ ورزش هوازي (به‌طور مشابه با گروه هاي 4 و 5)، تقسيم شدند. در پايان دوره، پس از آسان كشي، مقادير ظرفيت تام آنتي‌اكسيداني، آنزيم هاي سوپراكسيد ديسموتاز، گلوتاتيون پراكسيداز و پاراكسوناز-1 و همچنين غلظت اينترلوكين هاي 1، 6 و 8 و نيز فاكتور نكروز توموري آلفا، اندازه‌گيري شد. داده ها توسط آزمون هاي ANOVA و Tukey بررسي و سطح معني داري p 0.05 در نظر گرفته شد. سطوح بافتي آنتي اكسيدان ها به‌طور معني داري در گروه بيمار كاهش ولي در گروه تيمار با تركيب عصاره با ورزش، افزايش معني داري نشان داد (p 0.05). همچنين مقدار اينترلوكين هاي 1، 6، 8 و فاكتور نكروز توموري آلفا، در گروه بيمار افزايش پيداكرده بود درحالي كه سطح آن‌ها در گروه تركيب عصاره با ورزش، به‌طور معني داري كاهش داشت (p 0.05). يافته هاي تحقيق حاضر نشان داد كه عصاره هيدروالكلي جينسينگ به همراه ورزش هوازي، تاثير بهتري نسبت به عملكرد هركدام به‌تنهايي، در برابر آندوكارديت تجربي ناشي از ليستريا مونوسيتوژنز دارد.