تحليل شاخص‌هاي كيفيت زندگي در مناطق شهري سنندج

هدف از پژوهش حاضر تبيين شاخص‌هاي كيفيت زندگي در مناطق شهري سنندج مي باشد. پژوهش از نوع هدف كاربردي و براساس ماهيت توصيفي و تحليلي بوده است. در اين پژوهش4 متغير اصلي و بيش از 42 شاخص عيني و ذهني كيفيت زندگي شهري درزمينه هاي اجتماعي- اقتصادي، كالبدي شهر سنندج مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.روش پژوهش توصيفي- تحليلي و پيمايشي است و براي تجزيه و تحليل از مدل ويكور- فازي مبنا استفاده شده است. روش جمع آوري داده ها از طريق پرسشنامه و در مناطق سه‌گانه شهر سنندج مي باشد. براي سنجش پايايي ابزار از آزمون كرونباخ در نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتايج براي كل ابعاد رقم 0.734 به دست آمد كه دلالت بر پايايي قابل‌قبول ابزار دارد. نمونه‌هاي پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. نوآوري تحقيق از نظر جامع نگري به كليه شاخص ها است. يافته هاي به‌دست آمده از مدل ويكور- فازي نشان داد كه شاخص هاي اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و دسترسي به خدمات در منطقه 3، با بالاترين سطح كيفيت زندگي و منطقه 1و 2 به ترتيب در رده هاي بعدي طبقه بندي كيفيت زندگي قرار دارند. نتايج نشان دادند: از بين عوامل گوناگون طبيعي و انساني، چگونگي برنامه‌ريزي‌ها، نحوه مديريت شهري، مشاركت، امنيت، همبستگي اجتماعي وضعيت تصرف واحد مسكوني، دسترسي به مراكز درماني، كيفيت اوقات فراغت، توسعه فضاي سبز و ... در ارتقاي كيفيت زندگي شهري سنندج نقش مؤثري دارند. ارتقاي كيفيت زندگي در منطقه 3 شهر سنندج با توجه به نتايج پژوهش، تحت تاثير نقش مديريت شهري، مشاركت مؤثر در توسعه زيرساخت هاي شهري و عدالت فضايي در توزيع خدمات شهري، ارتقاي شاخص هاي اجتماعي و اقتصادي از قبيل اشتغال پايدار است.