بررسي و تحليل ترانه‌هاي عروسي منطقۀ لارستان با تكيه بر بن‌مايه‌هاي اساطيري

ترانه‌ هاي محلي، يكي از زيرشاخه ‌هاي اصلي ادبيات عامه‌ اند و يكي از انواع اين ترانه ‌ها، اشعاري است كه به آيين ازدواج اختصاص دارد. در ميان اين اشعار مي توان رسم ‌ها و آيين‌ هاي مختلف مردم را بازيافت. در منطقۀ لارستان، بخش عمده‌ اي از اشعار محلي به ترانه‌ هايي با موضوع جشن عروسي اختصاص دارد. هدف اين پژوهش، بيان ويژگي ‌هاي اشعار عروسي منطقۀ لارستان و طبقه‌بندي آن‌ ها از لحاظ مضمون و محتوا و بررسي بن ‌مايه ‌هاي اساطيري آن‌هاست. روش پژوهش در اين جستار، ميداني و كتابخانه ‌اي است؛ نگارندگان نخست به روش ميداني با حضور در سي مراسم عروسي و مصاحبه با افراد كهن سال بخشي از ترانه‌ ها را شنيده، ضبط كرده و آن ‌ها را از لحاظ مضمون و محتوا طبقه‌ بندي كرده‌ اند. در گام بعد، با استفاده از منابع كتابخانه‌ اي، ويژگي ‌ها و بن مايه‌ هاي اين ترانه‌ ها استخراج و با رويكرد توصيفي- تحليلي بررسي شده است. يافته‌ هاي پژوهش نشان مي‌ دهد اشعار و ترانه ‌هاي عروسي در منطقۀ لارستان به دو بخش عمده قابل تقسيم است: الف) اشعاري كه بيانگر آداب و رسوم مردم است؛ ب) ترانه ‌هايي كه در توصيف عروس و داماد است. همچنين گفتني است بن مايه ‌هاي اساطيري اين ترانه ‌ها در بخش‌ هاي زير بررسي شده است: 1. حمام‌رفتن داماد 2. حنابندان 3. قرباني خروس و رويش گياه زندگي 4. دخيل‌بستن بر درخت 5. گز، درخت زندگي 6. رستم 7. پري.