تعيين تركيبات شيميايي، عناصر معدني و انرژي خام دانه جو، دانه گندم و سبوس گندم استان آذربايجان شرقي

زمينه مطالعاتي: به منظور تنظيم دقيق جيره‌هاي غذايي و بهبود عملكرد توليد، لازم است ارزش غذايي مواد خوراكي مورد استفاده در تغذيه حيوانات تعيين گردد. هدف از اين مطالعه تعيين تركيبات شيميايي، محتويات عناصر معدني و انرژي خام مواد خوراكي معمول در تغذيه دام شامل دانه جو (26 نمونه)، دانه گندم (27 نمونه) و سبوس گندم (15 نمونه) استان آذربايجان شرقي با استفاده از روش‌هاي استاندارد آزمايشگاهي بود. روش كار: نمونه‌هاي دانه جو و گندم و سبوس گندم با روش نمونه برداري تصادفي طبقه‌بندي شده جمع‌آوري گرديد. از رويه means نرم افزار SAS براي محاسبه آماره‌هاي توصيفي و مقايسه ميانگين‌ها استفاده شد. نتايج: ميانگين ماده خشك جو، گندم و سبوس گندم به ترتيب 2.88 ± 925.5 ˛ 6.56 ± 32/ 909 و 9.31 ± 915 گرم در كيلوگرم و ميانگين پروتئين خام به ترتيب معادل 14.52 ± 137.3، 10.67 ± 129.6 و 11.86 ± 178.9 گرم در كيلوگرم ماده خشك بود، كه با داده‌هاي (1994) NRC تفاوت معني‌داري نشان داد (P 0/01 ). چربي خام سبوس گندم 3.48 ± 43.7 گرم در كيلوگرم بود كه در مقايسه با تراكم چربي خام گزارش شده در جداول NRC تفاوت معني‌دار نبود، ولي ميانگين چربي خام جو و گندم به ترتيب برابر 1.08 ± 20.3 و 0.48± 21.1 بود كه تفاوت معني‌داري با چربي خام گزارش شده در جداول (1994) NRC داشت (P 0/01 ). مقادير كلسيم در جو، گندم و سبوس گندم به ترتيب 0.3 ± 1.4، 0.67 ± 3.3 و 0.35 ± 1.46 گرم در كيلوگرم ماده خشك بود كه بجز در سبوس گندم، با داده‌هاي NRC تفاوت معني‌داري نشان داد P 0/01 . نتيجه‌گيري نهايي: با توجه به تفاوت‌هاي موجود در تركيبات شيميائي و عناصر معدني مواد خوراكي مورد مطالعه در استان آذربايجان شرقي با داده‌هاي گزارش شده در جداول NRC، پيشنهاد مي‌گردد براي تنظيم جيره‌هاي غذايي متعادل و برنامه‌ريزي از اطلاعات منطقه‌اي استفاده شود.