بررسي اثرات متقابل تراكم انرژي جيره و فضاي آخور بر روي عملكرد و قابليت هضم مواد مغذي در تليسه‌هاي هلشتاين در حال رشد

ميزان تراكم انرژي جيره و اندازه فضاي آخور مي‌تواند افزايش وزن روزانه، ميزان مصرف و قابليت هضم مواد مغذي جيره را در تليسه‌هاي هلشتاين تحت تأثير قرار دهند. هدف: اين آزمايش به‌منظور مطالعه اثرات متقابل تراكم انرژي جيره و فضاي آخور بر روي ماده خشك مصرفي، افزايش وزن روزانه، ضريب تبديل خوراك و قابليت هضم مواد مغذي در تليسه‌هاي هلشتاين در حال رشد انجام شد. روش كار: اين آزمايش روي 40 رأس تليسه هلشتاين با ميانگين سني 16 12 ماه و ميانگين وزن 32.8±363.38 كيلوگرم در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام گرفت. جيره‌ها در اين آزمايش داراي ميزان نسبت علوفه به كنسانتره‌ و همچنين پروتئين خام يكساني بودند و تنها تفاوت در تراكم انرژي جيره‌ها و فضاي آخور بود. تيمارهاي اين آزمايش شامل 1 فضاي آخور كوچك (24 سانتي‌متر) با سطح انرژي پايين، 2 فضاي آخور كوچك (24 سانتي‌متر) با سطح انرژي بالا ، 3 فضاي آخور بزرگ (48 سانتي‌متر) با سطح انرژي پايين، و 4 فضاي آخور بزرگ با سطح انرژي بالا (48 سانتي‌متر) بود. نتايج: نتايج نشان داد كه افزايش وزن روزانه براي تيمارهاي داراي فضاي آخور بزرگ‌تر (48 سانتيمتر) در مقايسه با تيمارهاي داراي فضاي آخور كوچك‌تر (24 سانتيمتر) به‌طور معني‌داري بيشتر بود (0.02P=) همچنين تيمار‌هاي داراي فضاي آخور بزرگ‌تر ضريب تبديل غذايي كمتري در مقايسه با تيمارهاي داراي آخور كوچك‌تر داشتند (0.02P=) و به عبارت ديگر مقدار ماده خشك مصرفي به ازاي هر واحد افزايش وزن براي تيمارهاي داراي فضاي آخور بزرگ‌تر، كمتر بوده است. در رابطه با سطح انرژي، نشان داده شد كه ماده خشك مصرفي براي تيمارهاي حاوي انرژي پايين در مقايسه با تيمارهاي حاوي انرژي بالا بيشتر بوده است در حاليكه فراسنجه‌هاي افزايش وزن روزانه و ضريب تبديل خوراك تحت تاثير سطح انرژي جيره ها قرار نگرفته بود. همچنين تيمارهاي حاوي سطح انرژي پايين در مقايسه با تيمارهاي حاوي سطح انرژي بالا داراي قابليت هضم بيشتري براي ماده خشك، ماده آلي و الياف نامحلول در شوينده خنثي بودند. نتيجه‌گيري نهايي: بر اساس يافته‌هاي مطالعه حاضر، سطح انرژي پايين‌تر و فضاي آخور بزرگ‌تر مي‌تواند به نتايج عملكردي بهتري در تليسه‌هاي در حال رشد منتج گردد.