تحليل رشد بهره وري عوامل توليد، كارايي فني و تغيير تكنولوژي در صنعت مرغداري گوشتي ايران

زمينه مطالعاتي: با توجه به محدوديت منابع توليد بهبود كارايي و بهره‌وري، مناسب‌ترين شيوه افزايش توليد در بخش‌ كشاورزي مي‌باشد. شناسايي اجزاء بهره‌وري و بررسي تغييرات آن در طي فرايند توليد از جمله عوامل موثر بر دستيابي به توليد كاراتر و رشد بهره‌وري كل عوامل توليد مي‌باشد. هدف: مطالعه حاضر در پي تحليل رشد بهره‌وري عوامل توليد، كارايي فني و تغيير تكنولوژي در صنعت مرغداري گوشتي ايران مي‌باشد. روش كار: اين پژوهش با استفاده از روش تحليل پوششي داده‌ها و شاخص مالم كوئيست ضمن محاسبه رشد بهره‌وري كل عوامل توليد و اجزاء آن به بررسي وضعيت كارايي فني و تغيير تكنولوژي واحدهاي توليدكننده مرغ گوشتي در طول زمان مي‌پردازد. داده‌هاي مورد استفاده در اين تحقيق براي دوره‌ي زماني سال‌هاي 96 1375 از نتايج طرح آمارگيري مرغداري‌هاي گوشتي كشور اخذ گرديده است. نتايج: بر اساس يافته‌هاي پژوهش بهره‌وري كل عوامل توليد در بازه زماني مورد مطالعه رشدي معادل 17.7 درصد را تجربه كرده است. بررسي اجزاء بهره‌وري مويد آن بود كه تغيير تكنولوژي مهم‌ترين عامل موثر در افزايش بهره‌وري مرغداريهاي گوشتي در طي دوره مورد مطالعه مي‌باشد. تغيير كارايي فني، كارايي خالص و كارايي مقياس به ترتيب در جايگاه‌هاي بعدي از لحاظ تاثيرگذاري بر رشد بهره‌وري قرار دارند. همچنين ميانگين كارايي فني واحدهاي پرورش مرغ گوشتي در بازه زماني مورد بررسي و تحت بازده متغير نسبت به مقياس معادل 79.6 درصد محاسبه گرديد. ضمن اينكه كارايي فني مرغداري‌هاي استان‌هاي آذربايجان شرقي، اصفهان، بوشهر، كهگيلويه و بويراحمد، لرستان، مركزي و هرمزگان بالاترين مقدار را دارا بودند. نتيجه‌گيري نهايي: با توجه به اهميت اساسي تغيير تكنولوژي در بهبود بهره‌وري عوامل توصيه مي‌شود در رابطه با گسترش شاخصه‌هاي تكنولوژي از قبيل بكارگيري نژاد‌هاي اصلاح شده، بهبود سيستم تهويه هوا، روشنايي و دان طيور تصميمات مديريتي لازم اتخاذ شود. بدين ترتيب بهره‌مندي از شيوه‌هاي نوين پرورش طيور، رعايت اصول آموزشي و بهداشتي در راستاي كاهش تلفات به منظور بهبود كارايي فني توصيه مي‌گردد