تاثير سطوح مختلف عصاره آويشن بر ابقاء نيتروژن، توليد گاز، جمعيت ميكروبي، تعداد پروتوزوآ و برخي فراسنجه‌هاي خون در بره‌ها و بزغاله‌هاي پرواري

هدف از اين پژوهش بررسي اثر سطوح مختلف عصاره آويشن بر ابقاء نيتروژن، توليد گاز، جمعيت ميكروبي، تعداد پروتوزوآ و برخي فراسنجه‌هاي خون در بره‌ها و بزغاله‌هاي پرواري بود. براي اين منظور ۱۵ رأس بزغاله سه ماهه نژاد بومي استان گلستان با ميانگين وزن اوليه 1.2± 3.17 كيلو‌گرم و ۱۵ رأس بره سه ماهه نژاد دالاق با ميانگين وزن اوليه 5.1± 4.21 كيلو‌گرم به‌طور تصادفي با يكي از ۳ جيره: ۱) شاهد؛ بدون عصاره آويشن، ۲) مكمل شده با ۲۵۰ ميلي‌ليتر عصاره آويشن، ۳) مكمل شده با ۵۰۰ ميلي‌ليتر عصاره آويشن به مدت ۸۴ روز و به‌صورت انفرادي تغذيه شدند. نتايج آزمايش نشان داد اختلاف معني داري در نيتروژن مصرفي از طريق استفاده از عصاره، در بين تيمار‌هاي مختلف وجود نداشت. اما نيتروژن دفعي مدفوع و ادرار در تيمارهاي دريافت كننده ۲۵۰ ميلي‌ليتر عصاره آويشن كمتر و نيتروژن ابقاء شده و هضم شده بيشتر از تيمار‌هاي ديگر بود (0.01 P). بررسي اثرات متقابل و اثر گونه نشان داد اثر عصاره آويشن در نيتروژن دفعي و ابقاء نيتروژن در بره‌ها نسبت به بزغاله‌ها متفاوت بود، به‌طوري‌كه نيتروژن دفعي در بزغاله‌ها بيشتر و ابقاء نيتروژن كمتر بود (0.01 P). با افزايش سطوح عصاره آويشن، روند كاهش توليد گاز و گاز متان به‌طور معني‌داري در هر دو گونه مشاهده شد (۰۱/0 P). جمعيت ميكروبي شكمبه (تعداد كل باكتري هوازي، كلي‌فرم‌ها و باكتري‌هاي اسيد لاكتيك) در اثر افزودن عصاره آويشن در هر دو گونه كاهش پيدا كرد اما اين كاهش معني‌دار نبود. همچنين در بره‌ها و بزغاله‌هاي دريافت كننده عصاره آويشن، با افزايش سطوح عصاره در جيره، تعداد پروتوزوآ به‌طور معني‌داري كاهش يافت (۰۱/0 P)، به‌طوري‌كه گروه دريافت كننده ۵۰۰ ميلي‌ليتر عصاره كمترين تعداد پروتوزوآ را داشتند. غلظت تري‌گليسيريد، كلسترول، ليپوپروتئين با چگالي پايين و ليپوپروتئين با چگالي بالاي خون تحت تاثير استفاده از عصاره قرار نگرفت. هر چند غلظت گلوكز خون با افزايش عصاره در جيره به‌طور معني‌داري افزايش و غلظت نيتروژن اوره‌اي خون كاهش يافت (۰۱/0 P). به‌طور كلي نتايج اين پژوهش نشان داد كه استفاده از عصاره آويشن در جيره بره‌ها و بزغاله‌هاي پرواري مي‌تواند به‌طور چشمگيري توليد گاز به‌خصوص گاز متان و دفع نيتروژن از طريق ادرار و مدفوع را كاهش و در نتيجه ابقا و هضم نيتروژن را افزايش دهد.